เราไม่เคยมีเเฟนมาก่อนเเต่เราเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับเพื่อนสนิทของตัวเอง เดิมเองเราเป็นคนกลัวความรักมากจนตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่มีความรักจนกว่าจะถึงวันที่โตพอเเล้วจริงๆ เเต่ตอนนี้เรารู้สึกสับสนมากๆเลยค่ะเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงเค้าเป็นผู้ชายธรรมดาๆเเต่กลับพิเศษจนน่าเเปลกใจ เหมือนมีอะไรดึงดูดให้เราอยากอยู่กับเค้าตลอด เเต่เราก็รู้ค่ะว่าความรู้สึกเเบบนี้เราไม่ได้คิดเองคนเดียวมีเพื่อนๆเเล้วก็รุ่นพี่หลายคนชอบเค้าเหมือนกันㅠㅠ ขนาดจนที่ว่าเคยมีรุ่นพี่ที่เป็นตัวท็อปของโรงเรียนมาชอบเค้าเลยค่ะ เค้าเป็นคนเฟรนลี่ เค้าเป็นที่ปรึกษาของเราทุกอย่างเค้าเป็นคนที่อยู่ข้างๆเรา ในทุกๆครั้งที่เราร้องไห้ เวลามีอะไรเราก็อยากให้เค้ารู้ด้วยตลอด เค้าเหมือนเป็น100%ของเราเเต่เรากลับเป็น101%ในคว่มสัมพนธ์ของเค้า ไม่ใช่ว่าสำคัญมากเเต่เป็นเศษเกินค่ะฮืออ เค้ามีเพื่อนเยอะรุ่นพี่ที่รู้จักก็เยอะ เค้าขาดเราได้ไมีเป็นอะไรเเต่ถ้าเราขาดเค้าไปต้องเเน่เเน่ๆ เค้าดูอยู่ใกล้เเต่จริงๆเเล้วไกลจนเอื้อมไม่ถึงเลย  ตอนเเรกเราเองก็เเอบคิดว่าเค้ามีใจให้เหมือนกันเเต่สุดท้ายเเล้วเค้าดีเเบบนี้กับทุกคน ช่วงนี้เราร้องไห้เพราะรู้สึกไม่ดีที่เค้าไปสนิทกับผู้หญิงคนอื่นอยู่บ่อยๆจนไม่ได้อยู่กับเราจากทึ่เคยทักคุยกันทุกวันก็กลายเป็นไม่เคยทักกันมาเลย จากที่เคยตอบเเชทเร็วตอนนี้เเทบไม่ตอบเลยด้วยซ้ำ เรารู้ค่ะว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปหวงเค้าเลยด้วยซ้ำมันไม่ดีมากๆเลยใช่ไหมคะ ความรู้สึกทุกอย่างมันตีกันไปหมดจนเราไม่รู้จะทำยังไงดี เราควรบอกเค้ามั้ย ถ้าบอกไปเเล้วคสพมันพังลงจะทำยังไงดี เราไม่รู้เลยจริงๆค่ะว่าตอนนี้เราควรจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไง