ถ้าใครคิดว่า ความคิดแบบนี้มันอกตัญญู ข้ามไปเลยค่ะ

** พ่อที่เกาะแม่กินอย่างกับปลิง มีค่าใช้จ่ายไม่ช่วย มีเมียน้อย ใช้เงินเกินตัว

แบบนี้ ทำไมพอเราโตขึ้น ถึงเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเรา เพราะตอนเราเด็ก เขาตีเรา ว่าเรา ไม่ได้ส่งเสียเรียนเลยสักบาท ติดผู้หญิง ตั้งแต่แม่เราท้อง เล่นพนัน ชอบเอาเงินไปกินเบียร์ เลี้ยงเพื่อน มากกว่าครอบครัวตัวเอง ทุกคนว่าแบบนี้ ยังเรียกพ่อได้อยู่ไหม หัวหน้าครอบครัวที่ดี คือแบบไหน ยังเรียกคนได้อยู่รึเปล่า...
ถ้าถามว่าคำพูดแรงเกินไปมั้ย การกระทำ ที่อยู่กับเราและแม่มา มันเกินคำที่จะพูดจริงๆค่ะ มีอะไรเขาจะซื้อกินคนเดียว หรือเอาง่ายๆ ถ้าพ่อกับแม่ จะซื้อไรมากินมื้อสักมื้อนึง กินด้วยกัน พร้อมกัน แม่จะเป็นคนออกมื้อนั้น หรือถ้าเราไม่กินด้วยกัน เขาจะไปกินคนเดียว หรือ ซื้อมากินคนเดียว แบบนี้ ทั้งที่แม่กับเรา ไม่ได้กินข้าวเลย แบบนี้มันน่าเกลียดมั้ยคะ พอแม่มีเงินเยอะ เขาจะมาขอตลอด
อยากมาปรึกษาเพื่อนๆ ว่าทำอย่างไร ให้แม่เลิกกับพ่อได้สักที ถามเหตุผล แม่เขาไม่ตอบ ว่าทำไมยังทน แต่เขาบอกว่าอยากเลิก แต่ไม่มีเหตุผลที่ตอบเราได้เลย ว่าทำไม

** เราไม่อยากเลี้ยงพ่อตัวเองที่แอบมีครอบครัวใหม่ เอาเงินไปให้คนอื่น เงินไม่ได้หามาง่ายๆ เราเองและแม่ หาเลี้ยงพ่อตลอด รถโดนยึด เพราะเขาไม่จ่ายค่ารถ บัตรเครดิตขโมยแม่ไปใช้ โอโห้ ชีวิตจริงเรายิ่งกว่าละครอีก น้ำตาไหลตลอด เขาไม่เคยรักแม่ หรือ สงสารเราเลย

ผิดมั้ยคะ ที่พูดแบบนี้ ทำอย่างไร ถึงจะหนีออกจากพ่อคนนี้ไปได้ เหนื่อยปางตายแล้วค่ะ อยากให้แม่มีความสุขบ้าง