สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องเล่ามาเล่าสู่กันฟังเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่มีปรุงแต่งที่เกิดกับตัวเอง 
ย้อนกลับไปเมื่อ10กว่าปีที่แล้วตอนนั้นเจ้าของกระทู้อายุได้ประมาณ9ขวบ ช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลจำไม่ได้ว่าเทศกาลอะไรทำให้คนในครอบครัวญาติพี่น้องที่ทำงานต่างถิ่นกลับบ้านมาพร้อมหน้าพร้อมตากันเพื่อมาพบปะสังสรรค์ตามประสา และช่วงนั้นป้าที่แทบจะไม่กลับบ้านเลยก็กลับมาด้วยเช่นกัน แต่ว่าป้าของเจ้าของกระทู้ไม่ได้กลับมาแค่ตัวเองแต่ยังพาสิ่งลี้ลับบางอย่างกลับมาอีกด้วย วันที่ป้ามาถึงที่บ้านก็ดูปกติดีไม่มีอะไรพูดคุยทักทายกันปกติทุกอย่างจนเวลาล่วงเลยมาเกือบช่วงเย็นของวันจุๆป้าก็มีอาการแปลกๆเริ่มพูดไม่รู้เรื่องเดินเข้าในบ้านเพื่อจะเอากระเป๋าเดินทางของตัวเองแล้วบอกว่าไม่อยู่แล้วเขาไม่ให้อยู่แล้วก็ร้องไห้งอแงราวกับเด็กน้อย สักพักก็ปกติเหมอนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและจำเรื่องราวก่อนหน้าไม่ได้ พอเริ่มพูดรู้เรื่องสักพักก็มีอาการผิดปกติอีก จะพูดแต่คำเดิมว่าหนูอยู่ไม่ได้เขาไม่ให้หนูอยู่หนูอยากกลับบ้านเขาไม่ให้หนูอยู่ เป็นแบบนี้อยู่นานครอบครัวเลยตัดสินใจพาป้าไปหาหมอธรรม แต่ระหว่างทางที่ไปป้าก็จะมีอาการชอบยกมือไหว้ศาลที่เขาชอบเอามาทิ้งไว้ข้างทางยกมือไหว้ตลอดทางที่เจอศาลหักพังแต่พอไปถึงสำนักหมอธรรมกับไม่อยู่จึงต้องพาไปหาพระอาจารย์แทน พอไปถึงพระอาจารย์ก็รดน้ำมนต์และก็ผูกแขนด้วยฝ้ายให้บอกอีกว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเลี้ยงกุมารแต่ไม่ได้ใครเอามาเงียบๆกุมารเข้าบ้านไม่ได้เพราะเจ้าที่บ้านแรงแกไม่ให้เข้าเลยทำได้เข้าเจ้าของแทนไม่เชื่อลองไปค้นในกระเป๋าดู หลังจากที่รดน้ำมนต์ป้าก็ไม่มีอาการอีกเลยพแกลับมาถึงบ้านก็ไปค้นดูเจอกุมารตัวเล็กๆสีทองตัวหนึ่งจริงๆค่ะ