พอเขามาอยู่บ้านเราเขาก็ติดแม่เรามากๆค่ะ ติดกว่าพ่อเขาอีกค่ะ เขาเอาแต่เรียกแม่เราตัวไม่ยอมห่างเวลาปกติก็น่ารักดีค่ะ แต่พอมีใครทําให้ไม่พอใจอาการก็จะออก

ยกตัวอย่างที่เคยเจอนะคะ เค้าชอบใช้เงินเกินตัว พอมีใครสอนเขาหรือให้เค้าใช้เงินได้น้อยลงเค้าจะเอาแต่ใจแล้วโวยวายค่ะ หรือแค่พูดหยอกกับเขา แม่เราพูดเล่นกับเขาแค่ว่ากินไม่หมดปรับนะ

(บ้านเราเปิดร้านอาหาร น้องเขาอยากกินของในร้านเลยจะไปหยิบ ซึ่งแม่เราไม่หวงอยู่แล้วค่ะ)

เขาก็เริ่มร้องไห้โวยวาย เพราะว่าขาจะโดนปรับ ตอนนั้นแม่ก็พูดนํ้าเสียงติดตลกนะคะ แล้วเขาก็เอาแต่ว่าแม่เราแม่เราบอกแค่ว่าหยอกเฉยๆ แต่เขาตอบว่า แล้วหนูเคยหยอกป้ามั้ย (เขาเรียกแม่เราว่าป้านะคะ)

เขาเอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นเหยื่อโดนกระทําอยู่ตลอด ไม่มีใครเจอแบบเค้าไม่มีใครเข้าใจ แล้วโทษตัวเองหลังจากโทษคนอื่นแล้วไม่มีใครยอมเค้า ชอบเอาแต่พูดเรื่องเดิมๆที่เขาเจ็บตัว หรือโดนเพื่อนแกล้งแต่จากที่เขาเล่าเพื่อนก็แค่พูดหยอกตามวัย แต่เขาเอาแต่เล่าซํ้าๆ ทําท่าทางในเหตุการณ์ แล้วตะโกนว่าดูๆๆๆๆ เนี่ยมันเป็นแบบนี้ เราก็ปลอบนะคะ ไม่เคยด่าเขาตีเขาเลยทั้งแม่เราพ่อเขาเอง เราพยายามสอนใช้เหตุผลตลอด

เรากับแม่เหนื่อยมากค่ะ ทั้งๆที่เขาเองก็อาบนํ้าเเปรงฟันใส่เสื้อผ้าเองได้ แต่มาให้แม่เราทําให้แทนพอแม่เราไม่ยอมก็ร้องไห้โวยวายเสียงดัง เรากับแม่เหมือนต้องคอยระวังคําพูดเล็กๆน้อยๆ ระวังการกระทําไม่ให้เขาปรี๊ด จนเหมือนต้องเป็นหน้าที่เลยค่ะ ไม่รู้จะทํายังไงแล้วเหมือนกัน ทั้งชมเขาเวลาเขาเริ่มทําอะไรเองได้แต่ก็ดีขึ้นทีละนิด เหมือนเลี้ยงเด็กเล็ก เวลาเค้าโวยวายเราก็ไม่รู้จะเข้าไปตรงนั้นยังไงดีหรือควรทําอะไรเลยค่ะ

TT

ใครเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันมาแชร์กันได้นะคะ