สวัสดีทุกๆคน วันนี้ ตาลจะมาเล่าประสบการณ์ การเจอผีครั้งแรก
ย้อนไปเมื่อประมาณ 3 - 4 ปี ที่แล้ว ครบครัวได้วางแผนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ครั้งแรกแบบค้างคืน
ตาลกับน้อง ส่วนใหญ่ไปเที่ยวแบบค้างคืนบ่อยมาก เลยเป็นคนดูเรื่องสถานที่พัก และวางแผนการเที่ยวในครั้งนี้
หลังจาก จองโรงแรมเสร็จ ผ่านแอพในมือถือ ก็ทำการเดินทางไป ณ สถานที่พัก ด้วยรถสาธารณะ ไปถึง ก็ฟ้ามืดแล้วค่ะ ประมาณ 1 ทุ่ม กว่าๆ เกือบ 2 ทุ่ม
ตาลก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ เพื่อทำการเช็คอิน
ตาล : สวัสดีค่ะ จองผ่านแอพไว้ค่ะ
พนง. : ทำหน้า งงๆ และชี้ไปที่ป้าย
ป้ายเขียนไว้ว่า ที่นี่ไม่ได้รับจองผ่านแอพ
ตาล : งั้นมีห้องว่างไหมคะ
พนง : ไม่มีค่ะ
ความที่มืดแล้ว และไม่อยากหาที่พักใหม่
ตาล : ลองดูให้หน่อยได้ไหมคะ?
พนง : เดี๋ยวจะลองดูให้ค่ะ
** พนง. ไม่ใช่คนไทย ตาลจึงใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร
สรุปคือ เจ้าของขายตึกนี้แล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ทำการยกเลิกในระบบ
พอจังหวะนี้ ตาลก็ได้โทรหาทางแอพและปล่อยให้น้องสาวคุยเรื่องห้องต่อ
ผ่านไป เกือบ 5 นาที ได้ห้องค่ะ 405 , 407
ระหว่างเดินขึ้นชั้นบน ตาลก็คุยกับทางแอพไปตลอดทางที่เดินขึ้น
ขอบรรรยายบรรยากาศระหว่างเดินขึ้นชั้น 4
การเดินขึ้นไปบันไดค่อนข้างเล็กค่ะ และมืดมากกกก ไฟระหว่างทางแทบไม่มี เหมือนโรงแรมไม่ค่อยมีคนใช้บริการเท่าไหร่ บรรยากาศ เงียบมาก เงียบจนขนลุก ห้องบางห้องชำรุด ยังไม่ได้ซ่อมแซม
พอถึงชั้น 4
มองหน้ากับน้อง แล้วคคิดในใจ 407 นี่เที่ยวบินผีเลยนะ คือพี่น้องมองตาก็รู้ใจ
แต่ความเป็นลูกที่น่ารัก ให้พ่อกับแม่นอน 405 ค่ะ
หลังจากเอาคีย์การ์ดเปิดประตูกำลังจะเดินเข้าไป รู้สึกขุนลุกไปทั้งตัว และรู้สึกว่าห้องนี้มันแปลกๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไหวใจฉันสู้ ตอนนั้นตาลกับน้อง ถือของเยอะมาก กระเป๋า 2 ใบ กระเป๋าสะพาย และ กระเป๋ากล้อง
พอเสียบคีย์การ์ด เสร็จก็ทำการวาง สิ่งของทั้งหมดไว้ที่เตียงค่ะ ใช้คำว่า ทิ้งเลยก็ได้ เพราะเหนื่อยมาก ระหว่างนั้นตาลก็ยังคุยกับเจ้าหน้าแอพอยู่ค่ะ
ทิ้งของลงบนเตียงเสร็จ ก็เปิดแอร์เลยค่ะ เปิดได้แปปเดียวเลย อยู่ๆ ไฟดับ!!!! ดับแบบดับไปเลย กรี๊สสิคะรออะไร กรี๊สสสสส จน เจ้าหน้าที่ในสาย ถามว่าคุณลูกค้าเป็นอะไรหรือป่าวคะ เลยตะโกนว่า ผีค่ะผีๆๆ ตาลจับรีโมทย์ และถือโทรศัพท์ไว้ที่มือ เลยบอกน้องว่า
ตาล : งง เปิดประตู เปิดๆๆๆๆๆๆ
น้อง : เปิดไม่ออก เค้าเปิดไม่ออกเลย
วินาทีนั้นคือ เหมือนมีออะไรมายืนข้างหลังเย็นวาบไปทั้งตัว เห็นการณ์นี้เกิดขึ้นภายในเข้าห้องไปไม่ถึง 5 นาทีค่ะ
หลังจากนั้น ตาลเป็นคนเปิดประตูเองค่ะ โดนรีโมทย์แอร์ทิ้งไปที่เตียง และวิ่งไปที่ห้องพ่อกับแม่ และเล่าให้ฟังค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น กับพสกเราทั้ง 2 คน
เดี๋ยวมาต่อค่ะ สักครู่
โรงแรมผี
ย้อนไปเมื่อประมาณ 3 - 4 ปี ที่แล้ว ครบครัวได้วางแผนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ครั้งแรกแบบค้างคืน
ตาลกับน้อง ส่วนใหญ่ไปเที่ยวแบบค้างคืนบ่อยมาก เลยเป็นคนดูเรื่องสถานที่พัก และวางแผนการเที่ยวในครั้งนี้
หลังจาก จองโรงแรมเสร็จ ผ่านแอพในมือถือ ก็ทำการเดินทางไป ณ สถานที่พัก ด้วยรถสาธารณะ ไปถึง ก็ฟ้ามืดแล้วค่ะ ประมาณ 1 ทุ่ม กว่าๆ เกือบ 2 ทุ่ม
ตาลก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ เพื่อทำการเช็คอิน
ตาล : สวัสดีค่ะ จองผ่านแอพไว้ค่ะ
พนง. : ทำหน้า งงๆ และชี้ไปที่ป้าย
ป้ายเขียนไว้ว่า ที่นี่ไม่ได้รับจองผ่านแอพ
ตาล : งั้นมีห้องว่างไหมคะ
พนง : ไม่มีค่ะ
ความที่มืดแล้ว และไม่อยากหาที่พักใหม่
ตาล : ลองดูให้หน่อยได้ไหมคะ?
พนง : เดี๋ยวจะลองดูให้ค่ะ
** พนง. ไม่ใช่คนไทย ตาลจึงใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร
สรุปคือ เจ้าของขายตึกนี้แล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ทำการยกเลิกในระบบ
พอจังหวะนี้ ตาลก็ได้โทรหาทางแอพและปล่อยให้น้องสาวคุยเรื่องห้องต่อ
ผ่านไป เกือบ 5 นาที ได้ห้องค่ะ 405 , 407
ระหว่างเดินขึ้นชั้นบน ตาลก็คุยกับทางแอพไปตลอดทางที่เดินขึ้น
ขอบรรรยายบรรยากาศระหว่างเดินขึ้นชั้น 4
การเดินขึ้นไปบันไดค่อนข้างเล็กค่ะ และมืดมากกกก ไฟระหว่างทางแทบไม่มี เหมือนโรงแรมไม่ค่อยมีคนใช้บริการเท่าไหร่ บรรยากาศ เงียบมาก เงียบจนขนลุก ห้องบางห้องชำรุด ยังไม่ได้ซ่อมแซม
พอถึงชั้น 4
มองหน้ากับน้อง แล้วคคิดในใจ 407 นี่เที่ยวบินผีเลยนะ คือพี่น้องมองตาก็รู้ใจ
แต่ความเป็นลูกที่น่ารัก ให้พ่อกับแม่นอน 405 ค่ะ
หลังจากเอาคีย์การ์ดเปิดประตูกำลังจะเดินเข้าไป รู้สึกขุนลุกไปทั้งตัว และรู้สึกว่าห้องนี้มันแปลกๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไหวใจฉันสู้ ตอนนั้นตาลกับน้อง ถือของเยอะมาก กระเป๋า 2 ใบ กระเป๋าสะพาย และ กระเป๋ากล้อง
พอเสียบคีย์การ์ด เสร็จก็ทำการวาง สิ่งของทั้งหมดไว้ที่เตียงค่ะ ใช้คำว่า ทิ้งเลยก็ได้ เพราะเหนื่อยมาก ระหว่างนั้นตาลก็ยังคุยกับเจ้าหน้าแอพอยู่ค่ะ
ทิ้งของลงบนเตียงเสร็จ ก็เปิดแอร์เลยค่ะ เปิดได้แปปเดียวเลย อยู่ๆ ไฟดับ!!!! ดับแบบดับไปเลย กรี๊สสิคะรออะไร กรี๊สสสสส จน เจ้าหน้าที่ในสาย ถามว่าคุณลูกค้าเป็นอะไรหรือป่าวคะ เลยตะโกนว่า ผีค่ะผีๆๆ ตาลจับรีโมทย์ และถือโทรศัพท์ไว้ที่มือ เลยบอกน้องว่า
ตาล : งง เปิดประตู เปิดๆๆๆๆๆๆ
น้อง : เปิดไม่ออก เค้าเปิดไม่ออกเลย
วินาทีนั้นคือ เหมือนมีออะไรมายืนข้างหลังเย็นวาบไปทั้งตัว เห็นการณ์นี้เกิดขึ้นภายในเข้าห้องไปไม่ถึง 5 นาทีค่ะ
หลังจากนั้น ตาลเป็นคนเปิดประตูเองค่ะ โดนรีโมทย์แอร์ทิ้งไปที่เตียง และวิ่งไปที่ห้องพ่อกับแม่ และเล่าให้ฟังค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น กับพสกเราทั้ง 2 คน
เดี๋ยวมาต่อค่ะ สักครู่