ขอคำแนะนำ+ระบายหน่อยนะครับ

ผมเป็นเกย์ครับ วัยทำงาน อายุ 30-35 รู้สึกว่าตอนนี้อยากหาคู่ชีวิตคบกันไปนานๆ เลยลองใช้แอพหาคู่ที่เป็นแอพหาคนรักกันจริงๆ ที่ไม่ใช่คู่นอนนะครับ

ผมจึงได้มีโอกาสแมชและคุยกับคนๆนึงตั้งแต่ต้นปี เขาจะค่อนข้างแมนมากกว่าผม เขาเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา 5 ปี มาได้ประมาณปีกว่า เขาเป็นคนที่จริงจังกับความสัมพันธ์มาก ส่วนเราก็จริงจังเหมือนกัน แต่อยากให้คบกันไป ดูกันไปดีกว่า ในช่วงแรกๆ ที่คุยกันเขาอยากให้เราทั้งคู่เปิดใจคุยกันว่าใครนิสัยเป็นยังไง ยอมรับข้อเสียกันได้ไหม ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร และสุดท้ายเราก็ได้เจอกัน
วันแรกที่เจอเป็นวันเกิดเขา ทั้งๆที่งานเขาค่อนข้างยุ่ง ก็ยังปลีกเวลาออกมาทานข้าวกัน และออกไป chill out ด้วยกัน เราทั้งคู่เริ่มมีใจให้กันมากขึ้น และเราก็หาเวลามาเจอกันบ่อยขึ้น จนไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน ทำ Activity ต่างๆ ด้วยกัน รู้จักกันมากขึ้น เราก็รู้สึกกับเขามากขึ้น
เวลาผ่านไปจนเขาก็ไม่รู้ตัวว่าตอนไหนเหมือนกันที่เขารู้สึกกับเราลดลง เราอยู่ในสถานะคนคุยกัน ไม่เคยกดดันให้เขาใช้คำว่าแฟน จนเราเผลอคิดไปเองคนเดียวบางครั้งว่ามันก็คงจะใช่แล้วแหล่ะ
พักหลัง ด้วยความที่เขางานหนักตลอด เขาดูเย็นชากับเรามากขึ้น นานๆ จะตอบแชทที แต่ก็ยังโทรคุยกันทุกวัน ระบายเรื่องงานให้ฟังกันบ้าง เลยคิดไปว่าคงเป็นเรื่องงานที่ทำให้เขาไม่มีเวลามาใส่ใจ อะไรกับเรามาก เพราะเราก็ยังโทรคุยด้วยกันทุกคืน

วันนี้เป็นวันที่เราบอกรักเขาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้พูดคำนี้มานาน เขาก็ยิ้มให้ แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นวันเดียวกับที่เขาขอลดความสัมพันธ์ลง
เขาใช้เวลาทั้งวัน ในการคิดทบทวน ว่าจริงๆแล้วรู้สึกยังไงกับเรา ที่ยังคุยกันเพราะรักกันจริงๆ หรือเพราะเขาแค่ไม่อยากเสียเราไป จนสุดท้ายเขาก็เปิดใจกับเราว่าเขารู้สึกไม่เหมือนเดิมจริงๆ หมด passion กับเรา เขาคิดจะเคลียร์กับเรามาสักพักและพยายามปรับแล้ว แต่ใจที่หมดรักของเขาก็ยืนยันว่าไม่ได้อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเราต่อ อยากให้เป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน
ต้องบอกว่าเราค่อนข้างมั่นใจว่าไม่มีเรื่องมือที่สามแน่นอน มันเกิดจากความรู้สึกของเราสองคนเอง และจริงๆ เราก็รู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปได้สักพักแล้วล่ะ แต่ mindset ของเราไม่เหมือนกัน
เราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามากที่อยู่ๆกันไปความรักมันจะจืดจางลง มันคงไม่ชื่นมื่นเหมือนตอนรักกันใหม่ๆ แต่มันมีความผูกพันธ์กันมากขึ้น (เราคงหลอกตัวเองและอยากอยู่กับเขาให้นานที่สุด)
แต่เขาคิดว่าเขาอยากจริงใจกับความรู้สึกตัวเอง ไม่ได้อยากไปต่อ เขาบอกว่าเราเป็นคนนึงที่ดีที่สุดในชีวิตเขาและดีใจที่มีเราอยู่ในชีวิต แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกรักชอบพออีกแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ความรู้สึกแค่เป็นห่วงในฐานะเพื่อนคนนึงเท่านั้น
เขาบอกเรา lifestyle ความชอบหลายๆอย่างไม่เหมือนกัน เช่น เรื่อง hangout ตอนกลางคืน เขาชอบไปฟังเพลง นั่งชิว ดื่มด่ำบรรยากาศ เขาก็อยากให้เราอินกับเขาด้วย แต่เรา 4 ทุ่มก็งอแงอยากกลับแล้ว เลยไม่ค่อยได้ไปด้วยกันสักเท่าไร
เรื่องเที่ยว เขาก็ชอบไปเที่ยวที่ต่างๆ หาสถานที่แปลกๆ ไป ส่วนใหญ่ที่ไปเที่ยวกันเขาก็จะเป็นคนออกไอเดียว่าอยากไปที่นั่นที่นี่ รวมถึงที่ไปเทั่ยว ตปท ด้วยกันด้วย ซึ่งเราก็โอเคหมด (อันนี้เราคิดว่าเขาคงอยากได้คนที่มี passion เรื่องเที่ยวเหมือนกันด้วยมั้ง ซึ่งเราไม่ค่อยมีไอเดียเจ๋งๆ ส่วนใหญ่ที่ๆเราชอบ เขาก็เฉยๆ) และเราค่อนข้างขี้ตามใจ ไม่ค่อยออกไอเดีย อะไรก็ได้หมด

เวลาที่มีก็ไม่ค่อยตรงกัน เขาตื่นเที่ยง นอนตี4 ในขณะที่เราตื่น 7 โมง นอน4 ทุ่ม เลยไม่มีโอกาสที่เขาจะคุยกับเราก่อนนอนบ้าง เพราะบางทีเขาก็เครียดเรื่องงานต่างๆนาๆ อยากคุยก่อนนอน แต่ก็เป็นเวลาที่เราหลับ
และสุดท้ายคือเขาไม่ค่อยชอบ skinship

ด้วยเหตุผลต่างๆ นาๆ ที่เขาอธิบาย แต่เราพยายามหาทางออก .. แต่มันยิ่งทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น …สุดท้ายเราตัดสินใจเป็นเพื่อนกัน

ตอนนี้เรา hurt มาก มันจุกที่อก แต่ไม่มีน้ำตา นอนไม่หลับทั้งคืน คิดวกวนอยู่ในหัวว่าเราผิดอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ มีอะไรที่เขายังบอกไม่หมดมั้ย หรือไม่บอกเราตรงๆรึเปล่า เรายังช้อคและงงๆอยู่ แต่ก็ต้อง move on ให้ได้ เพลงอกหักทุกเพลงยังวนเวียนในหัว

รู้แหล่ะว่ามันคงต้องใช้เวลากว่าจะหาย แต่ถ้าใครมีคำแนะนำให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ไม่ทรมานมาก ช่วยแชร์วิธีหน่อย ตอนนี้เจ็บมากครับ น้อยใจโชคชะตาชีวิตที่เราทำดีที่สุดแล้ว แต่ทำไมมันต้องลงเอยแบบนี้ เราจะมีรักสมหวังเจอคนดีๆ อย่างคนอื่นเขาบ้างมั้ย ท้อมากครับ