กำลังคิดเรื่องคู่ชีวิต
เราเคยมีแฟน คนแรก คบมา4ปีกว่า
ปัจจุบัน คบกันมาประมาณ3 ปี

ตอนแรก ไม่อยากจะคบใครล่ะ ไม่อยากเริ่มต้นใหมา
เจอกับคนปัจจุบัน ทำให้ต้องคิดเลยว่า

... กูอยู่คนเดียวดีกว่า....
สบายใจกว่าเยอะ

เริ่มความสัมพันธ์
แรกๆ ยังไงทุกอย่างมันต้องดีอยู่แล้ว
พักหลังๆมา เราไม่ค่อยประทับใจอะไรหลายๆอย่าง (สันดารเริ่มออก)
ความคิดเริ่มไม่ตรงกัน แต่เราเป็นคนไม่ค่อยพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา
ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์เลวร้าย(สำหรับเรา) เรารับไม่ได้หลายครั้ง เราคิดในใจเลยว่า ไม่ใช่ คนนี้ไม่ใช่คู่ชีวิตของฉัน .. แต่เป็นเพราะ อะไร เราไม่กล้าเลยที่จะบอกเลิกกับเขา แม้ว่าเราจะเจ็บแค่ไหน จะไม่มีความสุข เราก็ไม่กล้าที่จะพูด

เขาเป็นคนขี้ระแวง โทรจิก พูดไรไปบอกอะไรไป ไม่เชื่อ ทำงานก็ไม่เชื่อ ต้องโทรเข้าเบอร์ที่ทำงาน อยู่บ้านต้องใช้เบอร์บ้าน อยู่กะแม่ต้องใช้เบอร์แม่ ถึงจะเชื่อ
เราจะเบื่อมากกกกกกทุกครั้ง ที่เขาเป็น แบบนี้
จะเป็นช่วงๆ ไป

แม่เรา เคยถามนะ ทำไมต้องคอยรายงาน
ทำไมต้องบอกความจริงตลอด ปัญญาอ่อน
ชีวิตเรานะเนี่ย ไม่เชื่อก็ช่าง มัน

อีกอย่างคือ เวลาเรามีความสุข
เขาจะประชด ประชัน อย่างเราจะไปเที่ยว
เขาก็ไปเหอะ จะไปมีความสุขแล้วหนิ
เราคิดเลย .. บ้าป่ะเนี่ย ประสาทเหรอ เห็นแฟนมีความสุขไม่ได้ต้องชวนทะเลาะ ทำไม่พอใจ สลัดมาก
เห้ออออออ


ข้อดีของเขาก็มีนะ
เวลาเรามีปัญหา เราพูดให้เขาฟังได้
แต่เขาไม่สามารถช่วยเราได้เลย
มีแต่เขามาพึ่งพาเราอย่างเดียว
เราช่วยเขาได้ทุกอย่าง (อาจเป็นเพระเรามีมากกว่า)



เอาเป็นว่า เราไม่รู้เหตุผลที่ เราคบ (เพื่อนบอกก็รักไง)
แต่มันพอไหม สำหรับการใช้ชีวิตคู่แบบทรมานนแบบนี้ไปเรื่อย บั่นทอนรักให้น้อยลง สักวันมันก้จะหมดไป
เรามองไม่เห็นอนาคตจริงๆ
และเราก็คิดว่าเราไม่สามารถพยุงความรักครั้งนี้ไหว

องค์ประกอบสำหรับคู่ชีวิต
ควรจะมองที่อะไรบ้าง
เพื่อเราจะมีทัศนคติแบบอื่นที่เราควรจะมอง

ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ