เรื่องคือ ฉันกับแฟนฉัน เล่นเกมด้วยกัน ซึ่งเป็นสายเล่นเกมทั้งคู่ เค้าอาจไม่ยอมรับว่าติดเกม หรือยอมรับแบบไม่เต็มใจ ฉันเล่นเกมจะเยอะช่วงเล่นเกมนั้นใหม่ๆก็จะเล่นบ่อย แต่พอผ่านไปก็จะขี้เกียจเล่น จะเล่นบ้างไม่เล่นบ้างเล่นแค่ตอนกลางวันบ้างกลางคืนบ้าง ส่วนแฟนฉันจะเล่นตลอดถ้าอยู่บ้าน ซึ่งตอนเช้าพอโทรคุยก็จะได้ยินเค้าเล่นเค้าคุยกับตี้แหละสัก9โมงกว่าจะเล่น แล้วก็จะพักช่วงเย็นๆ เพื่อเล่นอีกที่ตอน2ทุ่ม แต่ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่ก็เล่นต่อกันยาวๆเบรคแค่ครึ่งชั่ว-ชั่วโมงนึง มีบางวันนานๆทีจะพักนานเกิน2ชั่วโมง ซึ่งเราก็จะบ่นเรื่องนี้ตลอด

เราจะบ่นประมาณว่าเธอเล่นเกมอีกแหละ จะไม่มาคุยกันบ้างหรอ เค้าก็จะบอกว่านี้ไงคุย คือ แฟนฉันต้องการคุยด้วยเล่นด้วย แต่มันก็ไม่ใช่การอยู่สองคนคุยฉันแฟนอะนะ เพราะสมาธิหลักคืออยู่กับตี้และเกม บางที่เราก็เอาหูออก ให้เค้าได้ยินเสียงเราตามต้องการแต่เราขอไม่ฟังเค้าคุยกับคนอื่น ค่อนข้างรำคาญ

บ่นจนทะเลาะกันบ่อยๆ จนฉันปรึกษาเพื่อนว่าจะเลิกดีมั้ยงี้ นึกๆก็ไม่ได้อยากเลิก ฉันเลยคิดจะปรับจูน จะฮึบไว้ ฉันบอกเค้าว่าเราจะไม่บ่นเรื่องเล่นเกมละนะ เธอก็เล่นไป คุยกันสองคนก่อนนอนก็ได้ ให้ทำไรที่อยากทำเพราะเราคงจู้จี้เกินไปจริงๆ เค้าก็ไม่พอใจอีก บอกกับฉันว่านี่ความคิดเธอหรอละก็บ่นนั้นนี้นิดหน่อย ฉันก็งงว่าเอาไงห้ามก็ไม่พอใจ ไม่ห้ามก็ไม่พอใจ

โดยปกติตี้จะนัด2ทุ่ม ซึ่งเค้าจะเล่นตลอด แต่จะมีช่วงฝึกงานเหมือนจะเหนื่อยๆเลยบอกจะให้เวลาฉัน อยากคุยกับฉันแทนเล่นเกม ซึ่งฉันไม่ต้องการ เพราะมันไม่ใช้การให้แบบปกติมันเป็นเพราะเค้าล้าไม่อยากเล่นเกม แต่วันหยุดสองทุ่มเค้าก็เล่นตลอด หยุดห้าวันติดก็เล่นทั้งวัน ฉันเลยไม่เข้าใจ เพราะถ้าเค้าจะคุยกันสองคนฉันก็ต้องทิ้งตี้ไปด้วยอีกคน แต่ถ้าเค้าไม่เหนื่อยเค้าก็เล่นตลอดไม่คิดจะคุยอะไร เล่นก็ดึกดื่นยันเที่ยงคืนตีหนึ่งอะถ้าวันหยุด ส่วนมากจะหยุดที่เที่ยงคืนกว่าหรือห้าทุ่มปลายๆ พอมาคุยแปปๆเค้าก็ง่วงละ

เราเลยไม่เข้าใจจริงๆเค้าจะให้เวลาเราเพราะเค้าขี้เกียจเล่นนี้นะ ซึ่งเราก็ต้องเลิกเล่นไปด้วยมันไม่แฟร์ที่ทุกอย่างจะหมุนรอบตัวเค้า เพราะตอนเราทำงานเค้าก็ไม่เคยหยุดเล่นเกมมาคุยกับฉัน อย่างมากก็กดคนเดียวหรือปิดไมค์ ซึ่งช่วงนั้นเค้าปิดเทอมว่างเป็นเดือนๆก็เล่นทั้งวัน เราพักกลางวันก็ไม่เคยคุยกะเราคุยกะตี้ตลอด กลับบ้านมาสองทุ่มก็ง่วงมีเวลาคุยแค่2ชั่วโมงก่อนนอน เค้าก็เล่นเกมตลอดจนทะเลาะกันเค้าเลยปิดไมค์ในดิสซึ่งส่วนมากเราไม่เอาเราสงสารคนในตี้ด้วยเลยให้ปิดไมค์ในเฟสที่คุยกะฉันแล้วก็เตรียมดูยูทูปกินข้าวอาบน้ำนอน

มันมีเรื่องอีกเยอะแยะนะแต่เล่าแค่นี้สงสัยไรถามเพิ่มได้

คำถามคือมุมมองของผู้ชายชอบเล่นเกมมาก สิ่งที่ทำให้มันดีจริงๆหรือ มันคือการให้เวลาจริงๆหรือ

ช่วงเค้าฝึกงานใหม่ๆ ฉันก็เล่น2ทุ่มเป็นปกติแล้วเค้าชวนคุยแต่ไม่ค่อยได้ตอบเพราะเล่นเกมไม่ค่อยได้ยิน ส่วนเค้ากลัวตื่นไม่ไหวเลยไม่เล่น เห็นเค้าดูน้อยใจที่เราไม่ค่อยสนใจทั้งที่เค้าก็เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ เราเลยเลิกเล่น2ทุ่มทำกลายเป็นไม่ค่อยได้เล่นจนตี้เลิกชวน ส่วนเค้าวันหยุดก็เล่นปกติ เราก็กลายเป็นเหมือนคนติดเตียงขี้เกียจเล่นไปเอง  จนมาช่วงวันหยุดเยอะๆแล้วเค้าก็เริ่มปรับตัวได้เลยเล่นสองทุ่มได้บ้าง ฉันก็กลับไปเล่นมากขึ้น พอวันหยุดเค้าก็เล่นทั้งวันจนไม่มีเวลาคุยกันละเพราะกลางคืนก็เล่นกลางวันฉันไม่เล่นแต่เค้าเล่น พอเราบ่นเค้าก็ไม่พอใจจนอาการดีเค้าก็บอกจะไม่เล่นวันทำงาน ซึ่งหลังจากปรึกษาเพื่อนฉันก็จะไม่บ่นเค้าละเล่นได้ปกติ เค้าก็ไม่พอใจที่เราจะไม่เลิกเล่นไปคุยกับเค้า2คนอีก เฮออออ