ทำไมเขาถึงยังทนกับคนห่วยๆแบบเรา

สวัสดีค่ะ !!

ก่อนอื่นขอเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างระหว่างเรา

เขาเห็นหัวหน้างานมีตำแหน่งสูงกว่าเรา
ส่วนเราก็แค่หัวหน้างานระดับต้น ๆ

เรื่องของเราเริ่มจากการที่เขามาตรวจสาขา
นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน . . .

ช่วงนั้นเรามีปัญหากับแฟนและได้เลิกกัน
แต่ยังอยู่บ้านผู้ชาย (รอหยุดงาน เพื่อจะย้ายของออก)

หลังจากที่เราเลิกกับแฟน เราก็ได้ตั้งรูปโปร์ในไลน์
เป็นสีดำ แล้วเขาก็ทักมาหา มาถามเราว่าเป็นอะไร
เพราะเขากลัวมีผลกระทบกับงาน

หลังจากที่เราคุยกันทุกวัน เราก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
เรารู้สึกว่าตอนนั้นเรามีความสุขมาก ๆ 
เขา คือ คนที่มาเติมเต็มให้เราในทุกเรื่องที่เราขาด

เราสองคนวีดีคอลคุยกันทุกวัน เช้า เย็น
เวลาเราทำงานเขาก็จะแอบส่องกล้องดูเราที่สาขา
เวลาผ่านไปเราสองคนก็ได้มีความสัมพันกัน

โดยก่อนหน้านั้นเราถามเขาตลอดว่าเขามีแฟนมั้ย
เขาก็บ่ายเบี่ยงไม่ตอบและตอบติดตลกไป

จนเราก็ได้คบกัน เป็นแฟนกัน (เราอายุห่างกันมาก)
หลังจากนั้นเขาก็มีปัญหาเรื่องงาน เลยออกจากงาน

ส่วนเราก็ยังทำอยู่ แต่ทำอีกไม่นานเราก็ลาออก
และได้ย้ายมาอยู่ กทม. โดยที่เขาเป็นคนช่วยหาหอ
และจ่ายค่ามัดจำหอให้เรา ขนของให้เราทั้งหมด

หลังจากนั้นเราก็หางานทำใหม่ที่ กทม.
ส่วนเขาก็ยังไม่ได้งาน ( เป็นช่วงโควิดรอบแรกพอดี )
ระหว่างที่รองาน เราก็ไปตะเวนขายของตามที่ต่างๆด้วยกัน
(ช่วงนั้นไม่มีรถส่วนตัวเนื่องจากตกงานเลยขายรถ)

เราหอบของขึ้นรถเมลล์ไปขายด้วยกัน เรียกรถรับจ้าง
เราสองคนไปเป็นพ่อค้าแม่ค้าด้วยกันครั้งแรก
ทำธุรกิจหลาย ๆ อย่างด้วยกัน ดีบ้าง เจ๊งบ้าง

ผ่านความรำบากด้วยกันสาระพัด
สองคนเหลือเงิน 10 บาท ก็เคยผ่านมาด้วยกัน

ทุกวันที่ขายของเสร็จเขาก็จะมาอยู่หอกับเราทุกวัน
พอมืด ๆ เขาก็กลับบ้านเขา ( ห่างจากหอประมาณ 7-8 โล)
เราสองคนเป็นอยู่แบบนี้สักพัก
วันนึงเราเกิดความสงสัยเรื่องสถานะของตัวเอง
ทำไมรู้สึกมันไม่ชัดเจน เราเลยเสียมารยาทแอบดูโทรศัพท์เขา

แต่สิ่งที่เจอ คือ . . . จุดเริ่มต้นของความเสียใจ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ แบตหมด !!!
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่