ผมคิดตรงกันข้ามกับสเปคข้อ 1 เลย ผมกลับคิดว่า ทุกคนถ้าเลือกได้ อย่าเลือกเด็ดขาด คนที่เป็นกำพร้าทั้งพ่อและแม่ โตขึ้นมาด้วยตัวคนเดียว

เพราะส่วนตัวเคยเจอคนแบบนี้หลายคนเขามีคุณสมบัติบางอย่างที่คล้ายๆกันคือเขาไม่เคยมีครอบครัวที่อบอุ่นไม่เคยมีพ่อแม่ที่ดีพี่เลี้ยงลูกที่รักลูกมีความปรารถนาดีให้กับลูกเขาไม่เคยเจอว่าครอบครัวอบอุ่นเป็นอย่างไรพ่อแม่ที่ดีเป็นอย่างไร

พอเขาโตมาด้วยตัวเอง เหมือนว่าเกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่ไม่รู้จักพ่อแม่ของตัวเอง ไม่เคยมีคนให้ความเอื้ออาทรความรัก ไม่มีคนให้การสนับสนุนตอนเป็นเด็ก ไม่มีคนคอยชี้แนะแนวทางที่ดี หรืออื่นๆทุกอย่าง ทำให้ ค่อนข้างเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเอง ตัวเองจะต้องได้ทุกอย่าง คนอื่นจะต้องทำให้ตัวเองทุกอย่างตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของทั้งจักรวาลตัวเองคือความถูกต้องตัวเองคือศาสดา

ยิ่งคนแบบนี้ถ้ามีลูก รักลูกไม่เป็น บางทีก็สปอยลูกจนเสียคนบางทีก็ไม่รักเลย เพราะตัวเองไม่เคยได้รับความรักมาว่าพ่อแม่ที่ดีจะต้องทำอย่างไร ยิ่งเรื่องการชี้แนะแนวทาง ไม่เป็นเลย การเสียสละ ทำไม่เป็น และอื่นๆ

อย่าคิดว่ากลัวปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ เลยเลือกคนกำพร้าดีกว่า บอกเลยว่าคนกำพร้านี่แหละหนักเลย ทั้งเอาแต่ใจตัวเองไร้เหตุผลไม่มีความเสียสละไม่รู้จักรักคนอื่นไม่รู้จักให้ รู้จักแต่จะเอาเปรียบ รู้จักแต่จะเอาจะต้องได้ไม่ต้องให้ใคร

ตรงกันข้ามให้พยายาม เลือกคนที่เขาโตมาในครอบครัวที่อบอุ่นพ่อแม่รักกันไม่นอกใจกันทุกคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองมีความรับผิดชอบเป็นครอบครัวที่ดี home sweet home อะไรประมาณนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ร่ำรวยแต่มีแนวโน้มที่ดี ที่จะประสบความสำเร็จอย่างน้อยความอบอุ่นในครอบครัวการที่พ่อเขาไม่นอกใจแม่ตั้งใจทำงานเป็นคนรักครอบครัวสิ่งนี้จะส่งต่อไปถึงลูกๆเขาด้วยให้เลือกคนแบบนี้ดีกว่า