สเปคคนเรานี่มันกะเกณฑ์หรือชี้วัดออกมาตรงๆ เป็นข้อๆ นี่คงจะยากนะครับ อย่างน้อยก็สำหรับผมเองนี่ยากมาก
จริงๆ ส่วนตัวก็ "เหมือนจะ" มีสเปคผู้หญิงที่ชอบ แต่เพราะคิดมาตั้งแต่เด็กๆ ว่าจะเคารพและรักคนแต่ละคนในแบบที่เค้าเป็น คิดง่ายๆ ว่าขนาดเราเราก็คงไม่อยากเจอใครบอกว่าเราห่วย ไม่มีเสน่ห์ อะไรแบบนั้น ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ได้คิดเพราะจะหล่อ จะสุภาพบุรุษอะไรนะ แต่เอาจริงๆ มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ได้คลุกคลีแล้วพอเจอเสน่ห์ของแต่ละคน ถึงไม่ตรงสเปค ก็รักไปเต็มที่เลย คือ... กลายเป็นคนไม่มีสเปค
กลับมาต่อ
แต่เคยมั้ยครับ ที่เห็นใครสักคนนึง แล้วมันแบบ มันเหมือนสแกนลายนิ้วมือ แบบ พิมพ์นี้ ใช่เลย ถูกใจ
ถามว่า ใช่แบบไหน ตอบได้ว่าให้เอาดารานางแบบคนดังมาแลก ก็ไม่เอา มันเหมือนแบบ ต้องหน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ บุคลิค สีผิว ท่าทาง แบบนี้เท่านั้น
อารมณ์แบบนี้ของผม รู้สึกชีวิตนี้จะเคยเจอมาสัก 2 ครั้งได้มั้ง
ประสบการณ์แบบนี้ล่าสุดของผมแค่เห็นสาวเจ้าคนที่ว่าในเฟสบุ๊คเท่านั้นเองครับ ไม่รู้จักตัวจริง ไม่เคยเจอตัวจริง มี mutual friend อยู่คนนึงแล้วจู่ๆ วันนึงระบบมันก็คอนด้อมมาเจอ แบบ people you may know อะไรเทือกนี้
ถึงจะรู้ว่าในเฟสบุ๊คทุกคนมันก็ดูดีกว่าตัวจริง แต่มันไม่ใช่แค่แบบ ความเรียบเนียนของหน้าอะไรแบบนั้น แต่มันก็ลักษณะโดยรวมที่เห็นแล้วรู้สึกว่า ชอบจัง ดูรูปคนๆ นั้นไปได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ
เพียงแต่ว่าคนนี้นี่ รวยมาก ผมนี่พนง.อ็อฟฟิศธรรมดา มนุษย์เงินเดือน ไม่มีอะไรดีเลย คือจริงๆ ก็ยังคิดนะว่าต่อให้เจอคนที่ว่าตรงสเปคนี้ แล้วฐานะทางสังคมไม่ต่างกันมาก แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาขนาดนั้น เราก็คงไม่มีปัญญาไปจีบอยู่ดี
พอเจอคนที่เหมือนจะ "ตรงสเปค" มันจะรู้สึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่งเลยว่า เราแยกแยะได้แล้วระหว่าง "คนหน้าตาดี" กับ "คนที่ตรงสเปค" เพราะมีคนที่หน้าตาดีหรือดีมากๆ หลายคนเยอะแยะ เน็ตไอดอล ดารา นางแบบ เยอะแยะมากมาย เรารับรู้ได้ว่าเค้าหน้าตาดีมาก น่ารักมาก สวยมาก ฯลฯ แต่มัน "ไม่ตรงสเปค"
เออ ก็เป็นอะไรที่แปลกดี
"ตรงสเปค" ผมว่ามันเป็นแต้มต่อขั้นพิเศษ เหมือน หน้าตาดี ได้แต้มต่อมาระดับนึง (+1) ถ้าตรงสเปคก็อาจจะ +2 แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ต้องตัดสินด้วยปัจจัยอื่นๆ อีกมากมาย หลักๆ ก็คือนิสัยใจคอ
ถึงได้ว่า จะมีสักกี่คนที่โชคดีได้แฟนหน้าตาดี ดีทั่วไป ดีแบบโดดเด่นกับคนทั่วไป หรือดีระดับดารา
สักกี่คน ที่หน้าตาดีและตรงสเปคแบบที่ชอบ
แล้วจะยิ่งมีกี่คน ที่ได้แฟนหน้าตาดีตรงสเปค แล้วยังนิสัยใจคอไปกันได้ด้วย โห
พูดแล้ว เวลาเจอคนที่ตรงสเปคแต่เป็นไปไม่ได้เลยนี่ เสียดายมั้ย ก็อาจมีบ้างเล็กๆ นะ มันมีความรู้สึกนะ ผิดกับเวลามองดารา เราเฉยๆ เลย ไม่เคยรู้สึกเสียดาย คงเพราะมันเหมือนไม่ได้มีความ "อยากได้" ตั้งแต่แรก เหมือนมองรถลัมโบกินี่ รับรู้ว่ามันสวยและเจ๋ง แต่ไม่เคยอยู่ในสมองว่าอยากได้เลย คงเพราะมันไกลตัวมากและไม่มีอะไรที่ลิ้งค์กับเราเลย
แต่กับคนที่ตรงสเปคนี่ ไม่ว่าสถานะจะห่างไกลกันแค่ไหน แต่มันก็รู้สึกเหมือนมีลิ้งค์ มีจุดเชื่อม มีอะไรสักอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า "อยากได้" นะ
พูดไปแล้ว เราเองยังมีสเปค มีคนที่เห็นแล้วรู้สึกว่าตรงสเปค เคยคิดเล่นๆ บ้างมั้ยนะครับ ว่าเวลาเราเดินสวนใครต่อใครข้างนอก จะมีสักคนมั้ยนะที่มองเราแล้วรู้สึกว่าเราเป็นสเปคของเค้า แหม่ คิดแล้วมันน่ารักน่าดูเลยนะครับ
อยากกอดแมว (แต่ไม่ได้เลี้ยงแมว T_T)
ป.ล. ขอโทษทีนะครับที่เขียนยาวยืดแต่ไม่มีสาระ ชวนคุยเพ้อๆ ไปเรื่อยเปื่อย ระบายนิดนึง 5555
มีใครเคยรู้สึกชอบ หรือเจอคนที่คิดว่าตรงสเปค แต่เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิงบ้างมั้ยครับ?
จริงๆ ส่วนตัวก็ "เหมือนจะ" มีสเปคผู้หญิงที่ชอบ แต่เพราะคิดมาตั้งแต่เด็กๆ ว่าจะเคารพและรักคนแต่ละคนในแบบที่เค้าเป็น คิดง่ายๆ ว่าขนาดเราเราก็คงไม่อยากเจอใครบอกว่าเราห่วย ไม่มีเสน่ห์ อะไรแบบนั้น ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ได้คิดเพราะจะหล่อ จะสุภาพบุรุษอะไรนะ แต่เอาจริงๆ มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ได้คลุกคลีแล้วพอเจอเสน่ห์ของแต่ละคน ถึงไม่ตรงสเปค ก็รักไปเต็มที่เลย คือ... กลายเป็นคนไม่มีสเปค
กลับมาต่อ
แต่เคยมั้ยครับ ที่เห็นใครสักคนนึง แล้วมันแบบ มันเหมือนสแกนลายนิ้วมือ แบบ พิมพ์นี้ ใช่เลย ถูกใจ
ถามว่า ใช่แบบไหน ตอบได้ว่าให้เอาดารานางแบบคนดังมาแลก ก็ไม่เอา มันเหมือนแบบ ต้องหน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ บุคลิค สีผิว ท่าทาง แบบนี้เท่านั้น
อารมณ์แบบนี้ของผม รู้สึกชีวิตนี้จะเคยเจอมาสัก 2 ครั้งได้มั้ง
ประสบการณ์แบบนี้ล่าสุดของผมแค่เห็นสาวเจ้าคนที่ว่าในเฟสบุ๊คเท่านั้นเองครับ ไม่รู้จักตัวจริง ไม่เคยเจอตัวจริง มี mutual friend อยู่คนนึงแล้วจู่ๆ วันนึงระบบมันก็คอนด้อมมาเจอ แบบ people you may know อะไรเทือกนี้
ถึงจะรู้ว่าในเฟสบุ๊คทุกคนมันก็ดูดีกว่าตัวจริง แต่มันไม่ใช่แค่แบบ ความเรียบเนียนของหน้าอะไรแบบนั้น แต่มันก็ลักษณะโดยรวมที่เห็นแล้วรู้สึกว่า ชอบจัง ดูรูปคนๆ นั้นไปได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ
เพียงแต่ว่าคนนี้นี่ รวยมาก ผมนี่พนง.อ็อฟฟิศธรรมดา มนุษย์เงินเดือน ไม่มีอะไรดีเลย คือจริงๆ ก็ยังคิดนะว่าต่อให้เจอคนที่ว่าตรงสเปคนี้ แล้วฐานะทางสังคมไม่ต่างกันมาก แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาขนาดนั้น เราก็คงไม่มีปัญญาไปจีบอยู่ดี
พอเจอคนที่เหมือนจะ "ตรงสเปค" มันจะรู้สึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่งเลยว่า เราแยกแยะได้แล้วระหว่าง "คนหน้าตาดี" กับ "คนที่ตรงสเปค" เพราะมีคนที่หน้าตาดีหรือดีมากๆ หลายคนเยอะแยะ เน็ตไอดอล ดารา นางแบบ เยอะแยะมากมาย เรารับรู้ได้ว่าเค้าหน้าตาดีมาก น่ารักมาก สวยมาก ฯลฯ แต่มัน "ไม่ตรงสเปค"
เออ ก็เป็นอะไรที่แปลกดี
"ตรงสเปค" ผมว่ามันเป็นแต้มต่อขั้นพิเศษ เหมือน หน้าตาดี ได้แต้มต่อมาระดับนึง (+1) ถ้าตรงสเปคก็อาจจะ +2 แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ต้องตัดสินด้วยปัจจัยอื่นๆ อีกมากมาย หลักๆ ก็คือนิสัยใจคอ
ถึงได้ว่า จะมีสักกี่คนที่โชคดีได้แฟนหน้าตาดี ดีทั่วไป ดีแบบโดดเด่นกับคนทั่วไป หรือดีระดับดารา
สักกี่คน ที่หน้าตาดีและตรงสเปคแบบที่ชอบ
แล้วจะยิ่งมีกี่คน ที่ได้แฟนหน้าตาดีตรงสเปค แล้วยังนิสัยใจคอไปกันได้ด้วย โห
พูดแล้ว เวลาเจอคนที่ตรงสเปคแต่เป็นไปไม่ได้เลยนี่ เสียดายมั้ย ก็อาจมีบ้างเล็กๆ นะ มันมีความรู้สึกนะ ผิดกับเวลามองดารา เราเฉยๆ เลย ไม่เคยรู้สึกเสียดาย คงเพราะมันเหมือนไม่ได้มีความ "อยากได้" ตั้งแต่แรก เหมือนมองรถลัมโบกินี่ รับรู้ว่ามันสวยและเจ๋ง แต่ไม่เคยอยู่ในสมองว่าอยากได้เลย คงเพราะมันไกลตัวมากและไม่มีอะไรที่ลิ้งค์กับเราเลย
แต่กับคนที่ตรงสเปคนี่ ไม่ว่าสถานะจะห่างไกลกันแค่ไหน แต่มันก็รู้สึกเหมือนมีลิ้งค์ มีจุดเชื่อม มีอะไรสักอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า "อยากได้" นะ
พูดไปแล้ว เราเองยังมีสเปค มีคนที่เห็นแล้วรู้สึกว่าตรงสเปค เคยคิดเล่นๆ บ้างมั้ยนะครับ ว่าเวลาเราเดินสวนใครต่อใครข้างนอก จะมีสักคนมั้ยนะที่มองเราแล้วรู้สึกว่าเราเป็นสเปคของเค้า แหม่ คิดแล้วมันน่ารักน่าดูเลยนะครับ
อยากกอดแมว (แต่ไม่ได้เลี้ยงแมว T_T)
ป.ล. ขอโทษทีนะครับที่เขียนยาวยืดแต่ไม่มีสาระ ชวนคุยเพ้อๆ ไปเรื่อยเปื่อย ระบายนิดนึง 5555