คือเราชอบมีปัญหา​กัยแม่เรื่องเงินอ่ะค่ะ​ แม่ชอบบอกว่าเราใช้เงินเยอะ​ ใ้ช้เงินเปลือง​แต่เราก็มองว่าเราไม่ได้ใช้เยอะขนาดนั้น​ ยกตัวอย่างเช่นปัญหา​สดๆร้อนนี้เลยค่ะ​ คือช่วงนี้ช่วงที่เราต้องออกบ้านไปทำงานแล้วก็ขอตังค์แม่วันละร้อย​ วันเว้นวันไปร.รก็วันละร้อยค่ะ​ ทำงานต่อไม่ได้กลับบ้านตามเวบาปกติแต่ก็ไม่ได้ขอเพิ่ม​ เราทำงานเกินเวบากลับบ้านวันเว้นวันเพราะเราต้องเอาวันที่ไม่ได้ทำงานไปทำงานจิปาถะ​ช่วยแม่​ แล้วช่วงหนุดเยอะที่ผ่านมาก็ไปบ่อยค่ะ​ ไม่ได้หยุดวันเว้นวันเหมือนไปโรงเรียนปกติก็เอาไปวันละร้อนเหมือนเดิม​ แล้วเราก็ได้สั่งของคือสเตย์​2ตัวกับกางเกงกีฬา​2ตัว​ยอดคือเกือบ300​ ซึ่งการที่เราขอแม่ซื้อแบบนี้​ เราไม่ขอบ่อย​ พวกเสื้อผ้านับครั้งขอได้เลยเพราะเราไม่เคยขอศื้อเราเก็บตังค์ซื้อเองหมด  มีช่วงนี้ที่ไม่มีเงินเก็บเพราะออกบ้านบ่อยใช้ตังค์เยอะกว่าปกติ​ แล้วแม่ว่าเราใช้เงินเปียง​ แม่หาไม่ทัน​ เราก็พอจะเข้าใจในจุดนี้นะคะ​ แต่ของที่เราซื้อมันก็ตำเป็นจริงๆ​ เพราะกาฃเกงกีฬา​เราไม่มีแล้วก็สเตย์มันก็เก่าหมดแล้ว​ ชนิดที่ว่ายานหมดแล้ว​ ครั้งล่าสุดที่แม่ซื้อให้เรา1-2ปีได้มั้ง​ แล้สเกิดเหตุ​การแบบนี้ขึ้นทำให้เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ​ ้ราไม่อยากอยู่แล้วเรารู้สึกว่าเราเป็นภาระของแม่​ เรามันนิสัยไม่ดีไม่รักแม่​ แต่เราก็ไม่มีไม่ได้อะค่ะ​ เพราะมันก็จำเป็นแล้วของแบบนี้ก็ไม่ได้ซื้อบ่อย​ เราไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว​ เราไม่อยากเป็นตัวภาระของแม่อีกต่อไปแล้ว​ เราจะทำยังไงดีคะ