สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ13ปีอยู่ม.1 ศึกษาอยู่ที่โรงเรียนหนึ่งในจังหวัดปัตตานีค่ะ บ้านเราอยู่สงขลาแต่โรงเรียนที่เราเรียนอยู่ปัตตานีแต่ยังดีนะคะที่บ้านเราอยู่ทางเข้าปัตตานีพอดีเลยมันเบยมีรถรับส่ง เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า คือเราเครียดมาตั้งแต่ยังไม่เข้าม.1 เรามีคำพูดที่ฝังใจเรามาตลอดจนถึงปัจจุบันคือพี่สาวเราเป็นคนส่งเราเรียนถานะบ้านพอมีพอกินค่ะแล้วที่โรงเรียนเราเรียนมันต้องจ่ายค่าเทอม พอเราสอบติดพี่สาวก็เริ่มด่าเรามากกว่าเดิมอีกค่ะไหนนางก็เอาความคิดตัวเองเป็นหลักอีกแต่ก่อนพี่สาวเราไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะพอมีแฟนพี่สาวเราก็เปลี่ยนไปเลยค่ะ เวลานางขอตังค์แม่แล้วแม่ไม่ให้นางก็ชอบด่าถงเถียงกับแม่เราฟังนางด่าแล้วรู้สึกเกลียดเข้าไส้ เราสอบได้ห้องSMLค่ะ(วิทย์ฯคณิตฯ-ภาษา) ช่วงปรับพื้นฐานเราต้องเรียน3ภาษาเพื่อดูว่าเราชอบภาษาไหนที่สุดพอเราเริ่มเรียนมาเลื่อยๆรู้สึกชอบภาษาญี่ปุ่นค่ะ แต่พี่เรานี่สิคะอยากให้เราเรียนจีนเพื่อจะหาผลประโยชน์จากเราถ้าเราไม่เลือกเรียนจีนเราก็ต้องย้ายโรงเรียน เราเลยต้องจำใจเรียนจีนมาถึงปัจจุบัน พอใกล้จะสอบปลายภาคเราทราบตัวเองดีว่าเรียนไม่เก่งเท่าเพื่อนๆหรอก งานค้างเยอะเพราะครูสั่งงานเยอะมากๆๆๆๆจนทำไม่ทันพอถึงกำหนดวันส่งเราก็ส่งไม่ทันเพราะยังทำไม่เสร็จ(เราดองงานนั่นแหละค่ะเพื่อจะทำงานอื่น)ทีนี้ก็วุ่นวายเลยค่ะวันสอบก็เหลืออีกไม่กี่วันแล้วงานก้ทำไม่เสร็จ พี่ก็ขู่ใหญ่เลยค่ะทีนี้บอกว่าถ้าติด0ติดร จะย้ายเราไปเรียนที่อื่นเราก็เป็นคนอ่อนไหวง่ายที่นี้เสียใจเลยค่ะเราพยายามทำข้อสอบเพื่อจะมาเรียนที่นี่ไม่ว่าเรื่องอะไรที่มันทำให้เราอับอายพี่ชอบเราไปพูดกับคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวตัวเอง เราอับอายมาโดยตลอดเราแทบจะตายอยู่แล้วค่ะทุกวันนี้กับเรื่องบ้าๆแบบนี้บ้างครั้งเราคิดว่าตัวเองเป็นภาระไม่ควรเกิดมาเลย ใกล้วันที่ผลสอบจะออกแล้วค่ะผลสอบออกวันที่29/09/66 เราเครียดไหนพี่ก็กดดันเรื่องเกรดอกไผนเรื่องที่เรารู้ว่านางต้องเอาไปพูดให้เราอับอายอีกทุกๆเรื่องมันทำให้เรารู้สึกไร้ค่ามากค่ะ เราพยายามเมินมันแต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าเราตี0นางจะตีเรา แม่เรายังไม่พูดว่าจะให้ตีเราแต่นางพูดเองเออเองมาทั้งนั้น เราควรทำไงกับคนแบบนี้ดีคะเราอยู่กับเขาไปเราก็มีแต่เครียดอยากตายทุกๆวันเราเหนื่อยเราท้อมากค่ะ เรามันแย่ขนาดนั้นเลยใช่มั้ยคะที่มีงานค้างเยอะมากๆ ระบายแค่นนี้แหละค่ะ🙂