ผมกับแฟนคบกันได้ 4 ปี แต่ตอนนี้แยกกันอยู่ แฟนผมไปเรียนที่ต่างประเทศ แล้วทำงานไปด้วย ซึ่งแฟนผมจะต้องทำงานช่วงประมาณเที่ยงคืนตามเวลาของประเทศไทย แล้วแฟนผมก็ขอให้ปลุกทุกวัน แถมยังให้คอลคาสายจนกว่าแฟนผมจะทำงานเสร็จ  แรกๆมันก็ยังทำได้ แต่วันไหนที่ผมทำงานมาเหนื่อยๆ ก็อยากรีบนอน พอบอกว่าง่วง อยากนอน แฟนผมก็บอกกับผมว่า "รำคาญ บ่นอะไรอยู่นั้นแหละ ถ้าไม่อยากอยู่ด้วยก็ไปเลย ไปนอนเลยสิ รำคาญบ่นอยู่นั้นแหละว่าง่วง" แต่แฟนผมไม่เคยถามเลยว่าเพลียไหม ถ้าไม่ไหวก็พักเลย แต่เอาแต่ให้อยู่คาสายด้วยเพราะทำงานตอนดึกกลัวความมืด กลัวผี แต่พอผมคาสายแล้วมันง่วงไม่ไหว สมองเบลอไม่ได้คุยด้วย ก็หาว่าถ้าโทรแล้วไม่คุยด้วยแบบนี้ก็ไม่ต้องโทรวางสายไปเลย แต่ที่อยู่ด้วยเพราะรักเพราะเป็นห่วง ซึ่งบางครั้งผมเบลอมากง่วงมาก เวลาเขาถามว่าผมตอบเขาช้า เขาก็บอกว่าตอบช้าแบบนี้ไม่อยากคุยด้วยหรอ ไม่อยากคุยกันแบบนี้เลิกไปเลยไหม แล้วก็บอกว่ารำคาญ ตอบช้าไม่สนใจกัน พอผมบอกว่าง่วงเขาก็บอกว่าข้ออ้างมากกว่าไม่อยากคุยด้วยมากกว่า 
.
มีวิธีแก้ไขคนแบบนี้ไหมครับ หรือว่ามันสุดแล้วจริงๆต้องปล่อยไป