ก่อนที่เราจะเเชร์ประสบการณ์ที่เราเจอมากับชีวิตวัยประถมถึงจบมัธยมเราขอบอกก่อนเลยว่าเราไม่ได้ตั้งใจจะตั้งกระทู้นี้มาด่าใครหรือแค้นจนต้องมาด่ากันในกระทู้นี้นี่เป็นแค่เพียงสิ่งที่เราเจอมาแล้วอยากจะแชร์ให้กับคนที่เป็นคนเสียงเล็กดูเเอ๊บเสียงอารมณ์แบบคนญี่ปุ่นมาพูดภาษาไทยเลยค่ะคนไทยค่อนข้างแอนตี้มากซะส่วนใหญ่ที่เราเจอเพราะคนในเกมก็แอ๊บกันกลุ่มเล็กๆเอาฮาแต่เรากับโดนตัดสินว่าเป็นพวกคนแอ๊บเสียง คือเราเจอทุกคนทักหมดเลยค่ะน้อยมากที่เขาจะมองข้ามเสียงเราไปไม่ว่สจะเล่นเกมเปิดไมค์โดนหาว่าเป็นเดกบ้างไม่ก็ที่ได่ยินบ่อยๆทั้งในออนไลน์และชีวิตจริงก็ "แอ๊บอย่างนี้กินมะนาวด้วยป่ะ5555"คือเราว่าสังคมตอนนี้มันกว้างพอที่พวกคุณเหล่านี้จะเปิดอกรับฟังและทําความเข้าใจคนที่เสียงเป็นแบบนี้บ้างนะคะนี้มัน2023แล้วคือตัวเราเจอกับคํานินทาว่าด่ารังเกียจมาเยอะจนชินประถมเรากลายเป็นเด็กเงียบสุดๆในห้องเลยค่ะพอช่วงนี้เรายังตัดสินอะไรไม่ได้มากคิดได้แค่ว่าเราผิดที่พูดเราเสียความมั่นใจทุกๆครั้งที่พูดแค่คําเดียว
    พอช่วงประถม5-6เราเริ่มมีเพื่อน4คนได้ค่ะ4คนนี้ยอมรับในตัวเราเพราะเขาก็เคยบูลลี่เรามาหลายปีจนเขาเข้าใจเราละหันมาป้องปกเราแทนเรารู้สึกดีใจนิดๆที่มีคนเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นนะคะเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆเลยค่ะ
     พอช่วงม.ต้นเราต้องแยกจากกับเพื่อนกลุ่มนี้ก็ยังพอมีความมั่นใจจากที่เพื่อนๆบิ้วมาให้ค่ะ555แต่ก็ยังไม่มากพอให้เราได้กล้าขนาดไปหาเพื่อนในห้องเลยค่ะเพราะแค่แนะนําตัวในห้องเรียนก็โดนคนเหยียดเรื่องเสียงกับหน้าตาเราแล้ว😞(ออเราลูกครึ่งจีนค่ะ)ผ่านไปได้ไม่นานเราก็มีเพื่อนกลุ่มหนึ่งค่ะกลุ่มแรกๆเลยเราก็แฮปปี้นะคะช่วงแรกผ่านไปสักพักก็มี รุ่นพี่หลายคนมาจีบเราแล้วรุ่นพี่บ้างคนคือคนที่เพื่อนเราชอบแต่เรารู้เราเลยปฏิเสธไปค่ะแต่พอเพื่อนรู้ว่ารุ่นพี่มาจีบเราเพื่อนทั้งกลุ่มก็มองเราแปลกไปสายตาที่เหยียดเมินคําพูดต่างๆนาๆเราเลยออกจากกลุ่มมาอีกกลุ่มก็เป็นเหมือนกันเลยค่ะทั้งห้องเราเล่นกับแค่เพื่อนผู้ชายเพราะผู้หญิงไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ยิ่งเราทําดีให้เขายิ่งเกลียดเรามากขึ้นจน
  ม.ปลายเราได้เจอเพื่อนกลุ่มหนึ่งเข้าหาเราก่อนเลยเรารู้สึกว่าลองคุยดูไม่เสียหายอะไรหรอกแรกๆก็ดีค่ะพอหลังๆเพื่อนคุยกันแต่เรื่องผู้ชายแล้วมีรุ่นพี่มาจีบเราคนนั้นก็คนที่เพื่อนชอบค่ะเพื่อนก็เปลี่ยนไปทั้งกลุ่มสร้างเเชทนินทาเราเวลาคุยเราแทบจะเป็นแค่อากาศเลยค่ะพอเราออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่เก็บเราไว้นินทาก็รู้สึกดีค่ะแต่มันก็ต้องมีเพื่อนไว้ทํางานกลุ่มเราเลยหาเพื่อยอีกกลุ่มก็นิสัยดีนะคะแต่ว่าทั้งกลุ่มนั้นรู้จักคนที่เกลียดเรามากๆเราเลยไม่มั่นใจว่าจะเชื่อใจได้มั้ยเราเเค่ติดต่อกันตอนมีงานคุยแค่เรื่องงานกลุ่มแค่นั้นเลยค่ะตอนเรานั่งตกผลึกความคิดเราดูเหมือนเกะดําไปเลยค่ะเพื่อนสักกลุ่มในห้องเดียวกันก็ไม่มีโดนแซะโดนอะไรมาก็พยายามไม่สนยกเว้นแค่ถ้ามันจริงเราก็จะนํามาคิดแล้วปรับปรุง นิยามที่ว่า น่ารัก สวย เสียงน่ารักใครๆก็ใจดีคงใช้ไม่ได้กับเราแน่ ที่เหมาะกับเราคือคนที่ไม่ใช้ทําไงก็ไม่ใช้ค่ะ555เราเคยอยากจะเป็นคนธรรมดาเสียงปกติหน้าตาธรรมดา แต่ ธรรมดานี้ใครเป็นคนกําหนดละ!!
ใช่เราก็เป็นตัวของเราถ้าเราอยากธรรมดาก็เป็นได้พิเศษก็เป็นได้ขอแค่เราไม่ด้อยค่าตัวเองมั่นใจเราทําได้ ถ้าเราอยู่คนเดียวได้ กินข้าวคนเดียวได้ ดูหนังคนเดียวก็ไม่มีอะไรมาทําร้ายเราได้ เราจบมัธยมมาแบบไม่มีเพื่อนสนิทและไม่มีกลุ่มเพื่อน แต่เรายังมีกลุ่มรุ่นพี่รุ่นน้องอย่าไม่แคร์ค่ะเพราะเราไม่ได้ไปขอข้าวกินหรือขออากาศหายใจจากพวกคนที่เหยียดเรา แซะ นินทา หรือคนที่เกลียดเราโลกนี้ไม่มีใครไม่มีคนเกลียดหรอกค่ะท่องไว้เยอะน้อยยังไงเราไม่ต้องสนใจเราแค่เพียงใช้ชีวิตของตัวเองที่My momให้มาให้คุ้มไม่เดือดร้อนใครทั้งนั้นพอเราโตมาก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคําด่าคํานินทาเลย หรือเราหน้าด้านไปซะแล้วไม่สิคนมีภูมิคุ้มกัน55555เห้อเราอยากมีเพื่อนนะคะใจจริงแต่เรากลัวการโดนเซ็ทย่อมากแบบหักหลังกันเจอแต่คน เสแสร้ง นินทาจนเราไม่เปิดรับใครง่ายๆเพื่อนอะไรไม่มีไปมีเเฟนเลยดีกว่าฮะ5555🤣🤣เคยติดเพื่อนโดนเพื่อนแทงที่เดียวจิตตกเบยเราปรับอารมณ์จัดการตัวเองแล้วผ่านการโดนเพื่อนเชือดมาเยอะเราก็เชือดกลับบ้างบางกรณี 
  อยากรู้จังประสบการณ์ของทุกคนที่อ่านจบเป็นยังไงกันค่ะ