เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นติวเตอร์หลังเลิกงานจากรร.และสอนเสาร์อาทิตย์ด้วย 
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่งานประจำ แต่อยู่ที่เด็กที่เรียนพิเศษ
คนแรกเด็กม.ต้น เรียนออนไลน์ไม่แจ้งลา เราเข้ามารอในซูม จนทักไลน์ไปถาม เด็กบอกมาตจว.นึกว่าแม่บอกครูแล้ว 
เรียนสัปดาห์ละหนึ่งชั่วโมง ลาเดือนลาสามครั้ง (เฉลี่ยเรียนเดือนละ1-2ชม.) ทำให้เรารับงานอื่นไม่ได้ ไปไหนไม่ได้
เพราะติดชั่วโมงของเด็กคนนี้ คอร์สสิบชั่วโมง คราวก่อน ใช้เวลาไปครึ่งปีกว่าจะหมดคอร์ส
เด็กคนที่สอง ป.2 เรียนแบบตัวต่อตัว เด็กคนนี้บ้านรวยมาก(ก.ไก่ล้านตัว) นิสัยก็ตามสเต็ป ค่อนข้างเอาแต่ใจ เราเหนื่อยกับการต้องง้อ
ขอร้องให้เรียน แล้วเราก็รู้สึกผิดที่เด็กไม่ได้อะไรเลยแต่เรารับเงินเต็ม ไม่เคยเหนื่อยกับเรื่องสอน แต่เหนื่อยกับพฤติกรรมของเด็ก
เข้าใจนะคะว่าเด็กก็คือเด็ก เราก็พอมีความรู้ด้านจิตวิทยาอยู่บ้าง แต่หลายครั้งก็เหนื่อยใจ พฤติกรรมที่ไม่ค่อยโอเค เช่น พูดไม่ดีกับพี่เลี้ยง
โยนข้าวของ ปฏิบัติกับพี่เลี้ยงและแม่บ้านแบบไม่เคารพ ตะคอก เถียง ไม่สุภาพ พยายามบอก สอน พูดหลายครั้ง ยกตัวอย่าง ทำสารพัด 
ก็ไม่ดีขึ้นเลย (นอกจากวิชาการ เราจะบอกและสอนนักเรียนทุกคน ถึงมารยาท ใจเขาใจเรา อะไรดีไม่ดี จะบอกหมด ด้วยหวังดี)
เคยพูดกับผปค.เด็กว่า เราขอเบรค หรือ จะให้หยุดไปเลยก็ได้ เรารู้สึกเหมือนกำลังเอาเปรียบผปค. จ่ายเงินแต่เด็กไม่ได้อะไรเท่าที่ควร
แต่ผปค.ก็บอกไม่ต้องคิดมาก แล้วก็ดุลูกหนึ่งกรุบ เด็กกลับมาน่ารักครั้งนึง แล้วก็เหมือนเดิม
2เหตุการณ์ล่าสุด ที่เป็นที่มาของคำถามนี้ก็คือ 
เหตุการณ์แรก เราไปสอนที่คอนโด (รปภ.ไม่ให้เข้าเราก็ต้องรอด้านนอก) เด็กเดินมากับพี่เลี้ยง เห็นเราแล้ว เราก็โบกมือ เรามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเด็กเห็น
แต่เขากลับ รีบเดินเข้าคอนโด พร้อมดันหลังพี่เลี้ยงให้รีบเข้าแล้วดันประตูปิดเสร็จสรรพ ในขณะที่เรารีบเดินไป ก็ไม่ทัน ยืนงง ยามก็ไม่ให้เข้า 
(ปกติประตูคอนโดจะปิดช้ามาก ประมาณ2-3 นาทีกว่าจะปิดสนิท) ถ้าไม่ดันปิดเราก็จะเข้าได้ทัน สุดท้าย คนขับรถต้องโทรให้พี่เลี้ยงลงมารับ 
เข้าใจว่าเด็กคงจะเล่น แต่เราไม่ได้สนุกด้วยอ่ะ ไม่อยากเรียนให้คุยกันตรงๆ ดีกว่ามาทำแบบนี้
เหตุการณ์ที่สอง (เราไม่เคยอยู่คอนโด จึงไม่รู้ว่าแต่ละบัตรล็อคชั้นอยู่แล้ว) เราก็แตะบัตรในลิฟท์แล้วกดเลขชั้น35 เด็กบอกว่าผิด ต้องเป็น36
เราก็อ้าว งั้นกดใหม่ ก็ไม่ได้ งั้นใช้บันไดละกัน พอออกบันได้หนีไฟ ออกแล้วเข้าไม่ได้ เอาแล้ว พาลูกเขามาอันตรายหรือเปล่า กังวลไปอีก
เด็กบอกให้เดินลงไปชั้น1 ให้โทรหาแม่ เอาเป็นว่าสุดท้ายตัดสินใจเดินขึ้นไปอีก3ชั้น จะเป็นสระว่ายน้ำ แล้วค่อยลงมาใหม่
พอเข้าลิฟท์มาเราแตะบัตรแล้วให้เด็กกดเองเลย (รู้สึกผิด ที่กดพลาดในครั้งแรก) เด็กกด 35 เราก็อ้าว เด็กหัวเราะ คือแกล้ง เรารู้สึกโง่มาก
โดนกระทำหลายครั้งมาก สนุกกับการที่เห็นคนอื่นดูโง่งี้หรอ โคตรรู้สึกแย่อ่ะ เราไม่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เราอาจไม่ดีพอที่จะสอนเด็กคนนี้
เราอยากเลิก คำถามคือ เราหยุมหยิมไปหรือเปล่า คิดมากไปมั้ย เรื่องเยอะไป? 
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะสอนต่อหรือพอแค่นี้คะ เราเหนื่อยใจและไม่มีความสุขในการสอน แต่ก็สงสารเด็กเพราะเด็กก็คือเด็ก ... เห้อ