ไม่เข้าใจคนที่เรามองว่าเป็นเพื่อนมา 7 ปี เรียนม.ปลายด้วยกัน สายเดียวกันจะมองเราแบบนี้มาตลอดจนจบมหาลัย(เรียนมหาลัยคนละที่)

เล่าคร่าวๆว่ารรเรารับแค่ม.ปลาย ทุกคนเลยเข้าใหม่หมด เรามาจากตจว.ไม่รู้จักใคร เพื่อนเราคนนี้ก็เหมือนกัน(ขอเรียกว่าA) เราเรียนสายเดียวกันและก็มีอาจารย์ที่ปรึกษาคนเดียวกัน ช่วงแรกๆคือเราก็พยายามทำความรู้จักทุกคน เข้าชมรมที่รุ่นพี่ชวน เราก็เลยชวนAแล้วก็คนอื่นๆด้วย ซึ่งเราชอบทำกิจกรรมชมรมเลยค่อนข้างตอบโจทย์เรา เราชอบเข้าและทำกิจกรรมเสมอ แต่Aค่อนข้างintrovert เราคิดว่าเขาน่าจะไม่ค่อยอยากเข้า พอผ่านมาสักพักพอความชอบเราไม่เหมือนกัน หลังๆเราเลยไม่ชวนไปพร้อมกัน (แต่เขาถือเป็นสมาชิกแล้ว จะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้นะ) ซึ่งเขาก็เลยแยกไปอยู่กับเพื่อนอีกกลุ่ม(ตั้งแต่เทอมแรก) ส่วนเราส่วนใหญ่พอทำกิจกรรมก็กินข้าวกับเพื่อนในชมรมเพราะมีกิจกรรมทำต่อ ซึ่งตลอด3ปีก็คือยังคุยกันมาตลอดทำงานกลุ่มด้วยกันเพราะสายเดียวกัน แต่ว่าตอนเรียนเราไม่ชอบคนนึงในกลุ่มทำงาน (เราเรียนภาษาคนเลยไม่ค่อยเยอะ) ซึ่งเราเป็นคนไม่ชอบใครก็จะไม่เข้าไปยุ่งแบบตัดขาด ปีสุดท้ายทนคนนั้นไม่ไหวเลยบอกAว่าเราไม่ทำงานกับคนนั้นด้วยแล้วนะ แต่ถ้าAอยากทำงานกับคนนั้นก็ได้ ซึ่งก็ผ่านไปไม่มีอะไร คนที่เราไม่ชอบก็คือแซะเราแล้วก็ยุA แต่Aก็ไม่ได้อะไรกับเรา(มั้ง) จบมาก็ติดต่อกันปกติจนปัจจุบัน ส่วนใหญ่เขาทักไอจีเราด้วย (เราเป็นพวกขี้เกียจเลยไม่ค่อยทักใครก่อน)

ที่นี้มีเลี้ยงรุ่นเรามาเจอกันนี่โต๊ะเดียวกับ A ซึ่งก็กินข้าวปกติจนกระทั่งพูดถึงเรื่องชมรม A ก็พูดขึ้นมาว่าไม่เข้าชมรมเพราะเราไม่ชวน พอเรามีเพื่อนเราก็ทิ้งเขาไปเลยแซะเราประมาณ2-3รอบต่อหน้าทุกคน ซึ่งเราก็อึ้งแบบมันผ่านมา7ปีแล้วจนเราจำไม่ได้ เลยไม่ได้ตอบอะไรและเขาก็ไม่เคยพูดอะไรบวกกับยังคุยกันมาตลอดเลยคิดว่าตอนนั้นมันไม่ได้มีอะไร เราเลยสงสัยว่าแบบนี้มันคืออะไร เราเป็นคนผิดหรอคะ เรารู้สึกว่าเราทำถูกต้องกับทุกคนมาตลอด จนกระทั่งโดนแซะเลยแบบไม่เข้าใจมากๆเลยค่ะ ต่อไปก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงเหมือนกัน ไม่ได้เกลียดเขา แต่ก็รู้สึกแบบเริ่มอึดอัดค่ะ T T