เนื่องจากหนูเป็นคนคิดมากเเล้วเวลาเจออะไรที่ทำให้หนูหวั่นไหวอย่างเช่นคำพูดหรือการมองด้วยสายตาเเรงหรือการดุการบ่นเเค่นิดเดียวเท่านั้น หนูก็โกรธตัวเองเเละคิดนู่นคิดนี่เราพยายามไม่ร้องไห้เเล้ว เเต่หนูก็พยายามไม่ร้องไม่ได้สักที หนูรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรเเล้วก็ดูผิดไปหมด วันที่หนูมีความสุข พอหนูเจอคนรอบข้างที่มองมาดว้ยสายตารุนเเรงอย่างเช้นเพื่อนในห้องที่ดูเป็นคนน่ารักๆ เเต่เค้ามองเราด้วยสายตาเเรง เเค่นี้หนูก็คิดมากเเล้ว ขนาดเเม่บ่นเรื่องการบ้านที่ร.รหนูยังคิดมาก คิดนู่นนี่นั่น เเล้วพอทนไม่ไหวก็นั่งร้องไห้ พอเวลาหนูอยู่คนเดียวหนูรู้สึกโดดเดี่ยวมันก็รู้สึกวังเวงในใจ เเต่ที่รู้ๆก็คือ เป็นคนที่รู้วึกว่าตัวเองทำอะไรเเล้วก็ผิด รู้สึกว่าเป็นคนเดียวบนโลกที่ไม่มีใครสนใจความรู้สึก🥹🥹🥹