คือหนูมีปัญหากับเพื่อนที่โรงเรียนหนูขอไม่พูดถึงลายละเอียดนะคะแต่หนูเป็นคนผิดซึ่งที่บ้านหนูรู้หมดเลยค่ะว่าหนูมีปัญหาอะไรหนูได้ทำการคุยกับเพื่อนไปแล้วแต่หนูรู้ว่าหนูจะโดนมองด้วยสายตาแบบไหนเพราะสังคมในร.ร.หนูมันแคบทุกคนคือไม่สนิทกันก็รู้จักกันห่างๆแล้วจากตอนแรกที่หนูเป็นคนรู้จักคนเยอะตอนนี้หนูกลายเป็นคนไม่คุยกับเลยนอกจากเพื่อนที่หนูไว้ใจหนูบอกที่บ้านว่าหนูขอดรอปเรียนทุกคนอาจจะคิดว่าเรื่องแค่นี้เองแต่สิ่งที่หนูเจอจริงๆตัวหนูเองทนไม่ไหวหนูเป็นคนชอบคิดมากอยู่แล้วว่าคนอื่นจะมองหนูยังไงแล้วพอเป็นแบบนี้หนูเครียดกว่าเดิมอีกหนูขอที่บ้านดรอปเขาก็ไม่ให้แต่หนูเครียดมากพรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้วหนูไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงหนูอยากหายไปเลยหนูกลัวโดนแซะหนูเครียดมากตอนนี้ขนาดเพื่อนหนูยังไม่กล้าบอกคนอื่นเลยว่ายังคุยกับหนูอยู่เพราะมันก็กลัวสายตาที่คนอื่นจะมองมันเหมือนกันถ้าหนูเลือกได้หนูอยากดรอปเรียนไม่ใช่ว่าหนูไม่อยากเรียนนะคะหนูแค่อยากหนีไปเริ่มต้นใหม่ที่อื่นหนูเครียดจนเมื่อคืนหนูเกือบฆตตไปแล้วปะญหาที่หนูเจออาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับทุกคนนะคะแต่หนูในอายุแค่นี้มันถือว่าก็เรื่องใหญ่พอสำควรอยู่นะคะ