เรา16คิดมาก คิดวน มา6-7เดือนแล้ว ไม่มีท่าที่จะหายเลย คิดแล้วคิดอีกว่าจะหายไหมทุกครั้งที่คิดว่าจะหายไหมก็ร้องไห้ 🙁 ร้องไห้ทุกวัน
เราไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่เพราะเราอยู่ลาวส่วนพ่อแม่อยู่ไทยเพราะต้องทำงาน เราท้อมากเราตัดสินใจโทรไปร้องไห้แล้วบอกแม่ แม่เลยมารับไปอยู่ด้วยเผื่ออะไรจะดีขึ้น อยากไปจิตเวช แต่ถูกมองว่าแค่ความคิดสั้น เรากลัวเราจะเป็นบ้า เราเหมือนเป็นภาระ เราเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ เพราะหมดวันนี้ไปเป็นพรุ่งนี้ก็จำอะไรไม่ได้ ไม่มีความสุขเลย😔เราจะรู้ตัวเราเองถ้ามีอะไรเปลี่ยนไป หรือ ไม่เหมือนเดิมไม่ใช่ว่าคิดไปเอง😓มันยากต่อการใช้ชีวิตของเรามาก บางทีก็คิดอยากตายแต่เราคือความหวังของแม่เพราะเป็นลูกคนเดียว กลัวไม่มีใครเลี้ยงดูตอนท่านแก่ตัว บางทีกลัวถูกมองว่าเรียกร้องความสนใจ
ใครๆก็ลืมได้แต่เรารู้ตัวเองว่าไม่ใช่การลืมที่ปกติ ทำอะไรก็ช้าลงมากๆ พยายาม ทำตัวให้ปกติแล้วแต่ก็ยังมีอะไรคาใจตลอดเวลา
ที่เรามาตั้งกระทู้เพราะ อึดอัด อัดอั้นอยากรู้ว่าทุกคนมีทางออกยังไงบ้างในเรื่องนี้
ถ้าหากคุณจำอะไรไม่ได้เลยจะทำยังไง