ผู้ดื่มกินความเจ็บปวด

กระทู้คำถาม

แต่งกลอน

ไหลเลือดที่หลั่งล้วน โซมเศียร

โซกบ่าโซกตาเบียน เบิกต้อง

กลิ่นคาวคลื่นเหียนชวน กระอักกระอ่วน

กลับดื่มกินกลืนท้อง เสพด้วยกระหาย

ลิ้นเลียรับรสลิ้ม อันตราย

กำซาบกับความตาย ตกต้อง

ศอตรวนแห่งโซ่หาย- นะกระหวัด

กลับกระหยิ่มยิ้มหย้อง แสบด้วยกระสรวล

จองจันทร์วันก่อนกี้ กระหวน

ดงรักเดิมรัญจวน จิตจ้าน

ตามมุดสุดครวญถวิล ดอมดอก

ดงรักเดียวกลับด้าน แต่นี้ดงหนาม

คงฝ่าอย่างบ้าคลั่ง พยายาม

เถือน่องเถือหนังทราม ส่วนเนื้อ

หมกมุ่นกับคำถาม "ไยเปลี่ยน?"

รวงรักโรยราเรื้อ ร่วงร้างทางกาม

เลือดล้นเลยปากล้วน เกินตาม กินนอ

เจ็บปวดช่างงดงาม อย่างนี้

ฤๅผุดหนึ่งคำถาม "ยอมปล่อย?"

ลวงรักลืมรักลี้ ล่วงรู้เพียงหลง

๚ะ๛

แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ แต่งกลอน

{room_name}