ตามหัวข้อเลยค่ะ เราคบกับแฟนมา 7-8 ปี ตั้งแต่เรายังเรียนไม่จบจนตอนนี้ทำงานแล้ว เค้าย้ายมาอยู่กับเราที่บ้านของเราเอง ตามประสาคนเป็นแฟนกันก็ทะเลาะกระทบกระทั่งกันมาตลอด เรามันคนนิสัยเสียทะเลาะแล้วชอบไล่รู้นะว่ามันไม่ดีแต่พอโมโหเลือดขึ้นหน้าก็พูดอะไรออกไปไม่ได้คิดเหมือนคนไม่มีสมอง จนวันนึงมันคงเกินขีดความอดทนของเค้า เค้าเลยบอกว่าจะขอออกไปอยู่คนเดียวข้างนอกแต่ความสัมพันธ์ยังเหมือนเดิมจะได้ไม่ต้องไปไล่เค้าอีก เหตุการณ์พึ่งเกิดเมื่อวานสดๆร้อนๆ แต่เอาจริงๆคู่เรามันเริ่มตันๆมาสักพักแล้วด้วยเรื่องจุกจิกหลายๆเรื่องแต่เราก็ไม่ได้อยากให้มันจบแบบนี้นะ ตอนเค้าบอกว่าจะออกไปเองคือชาไปหมดทั้งตัวร้องไห้ไม่ออก ได้แต่คิดวนๆว่าก็เพราะตัวเองนี่แหละที่ทำให้เค้าเดินออกไป แต่คิดได้ก็น่าจะสายไปล่ะ เค้าออกไปอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆเจอคนใหม่ๆก็น่าจะมูฟออนได้เร็วกว่า ส่วนเราที่ยังต้องอยู่ในสถานที่เดิมๆสภาพแวดล้อมเดิมๆก็แย่หน่อย มองไปตรงไหนก็มีเค้าไปหมด จะมูฟออนยังไงในเมื่อยังต้องอยู่ในที่เดิมๆทุกๆวัน??😭