คือ...เรื่องมีอยู่ว่าผมเลิกงาน 23:00 แล้วถึงบ้านตี1 
แล้วผมก็โทรไห้เธอมารับที่จุดรับส่งรถ.. หลังจากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน... แต่ผมยังไม่อยากเข้าบ้านพอถึงบ้านผมก็ไห้เธอลงรถแล้วแล้วผมก็บอกว่านอนก่อนเลยเดี๋ยวพี่มา..ผมก็ออกไปเล่น...ออกไปหาเพื่อนๆพี่...นั่งคุยกันสนุกสนานจนลืมดูเวลาจนเลยเวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงกว่าๆโดยประมาณ..เธอตื่นขึ้นมาแล้วโทรถามผมว่า...อยู่ไหน..แล้วผมก็บอกว่าบ้านพี่.จากนั้นเธอก็ตัดสายไป.. ผมจึงได้กลับบ้านเลย ณ ตอนนั้น..พอผมถึงบ้านผมก็อาบน้ำ..แล้วเข้ามาในห้องดูการ์ตูนต่อ... แล้วผมก็ได้ยินเสียงเหมือนเธอร้องไห้..ผมจึงถามว่าเป็นอะไร..ถามซ้ำๆๆ จนเธอบอก..."ยังไม่รู้อีกหรอ ตื่นมาก็ไม่เจอไคร ซื้ออะไรไว้ไห้กินก็ไม่กิน หนูก็กลัวพี่หิว (แต่ผมดันลืมว่า..เมื่อตอนเย็นเธอเลิกงานมาแล้วเธอบอกว่าซื้อของกินไว้ไห้เลิกงานมาเผื่อหิว) เธอร้องไห้ ไม่ยอมคุยกับผม จึงเวลาล่วงเลยมาประมาณตี4หลังจากเธอบอกว่า"ซื้อไว้ไห้ก็กลัวพี่หิว" ผมเลยรู้สึกผิดอย่างมากที่ลืมสนใจเธอ ลืมที่เธอคอยห่วงเรา ผมเลยลุคมากินหลังจากนั้นพร้อมกับน้ำตาค่อยๆไหล ผมควรทำยังไงดีครับ... ผมไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้ ผมควรจะขอโทษเธอยังไงกับเรื่องนี้ดี...เพราะเธอไม่ยอมพูดกับผมเลย ผมสำนึกผิดอย่างมาก..ผมอยากจะไห้เธอไห้อภัยกับผมกับเรื่องนี้ผมไม่รู้จะทำยังดีนอกจากคำขอโทษ. ผมจึงตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่ออยากหาทางออก..แล้วสุดท้ายนี้ผมอยากจะไห้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆทุกคนใส่ใจแฟนไห้มากๆในวันที่ยังไม่สายเกินไป...เหมือนผม ผมทำผิดแบบนี้ซ้ำๆซากๆจนครั้งนี้ผมไม่อยากจะไห้อภัยตัวเองเลย...ขอบคุณ ที่อ่านจนจบนะครับ🙏🥲