สวัสดีค่ะปัจจุบันเราอยู่ด้วยกันกับสามีแล้วก็ลูกอีก1คน ตอนนี้ลูกอายุไกล้จะ2ขวบแล้ว เราเลี้ยงลูกเอง24ชม.ไม่ได้ทำงาน สามีเป็นคนทำงานหาเงิน แต่เรื่องอื่นคือไม่ได้ช่วยอะไรเลย ลูกไม่เคยช่วยเราเลี้ยง วันๆเลิกงานมาถึงบ้านก็กินข้าวอาบน้ำแล้วนอน เราเหนื่อยมากเลี้ยงคนเดียวไหนจะงานบ้าน ทำกับข้าว ล้างขวดนม ถ้าวันไหนเข้ากะสามีก็จะนอนทั้งวันตื่นมากินข้าวแล้วก็ไปทำงานไม่เคยช่วยอะไรเราเลย วันหยุดก็ไม่ช่วยหยิบจับทำอะไรเล่นแต่โทรศัพท์ เล่นตลอดเวลายกเว้นตอนนอน ขนาดอาบน้ำยังเอาเข้าไปดู เราเคยคุยกับสามีเรื่องโทรศัพท์สุดท้ายทะเลาะกันตลอดไม่เคยลงตัว เขาติดโทรศัพท์มากๆ ไม่มีเวลาครอบครัวเลยเล่นหนักมากจริงๆ บางทีก็เล่นเกม ดูยูทูปTiktok  แต่เราก็ต้องทนกับเรื่องพวกนี้เพียงเพราะแค่เราต้องดูลูกไม่ได้ทำงานหาเงิน สามีเราจะชอบอ้างแบบนี้ตลอดว่าทำงานเหนื่อยแล้วเธอก็เลี้ยงแต่ลูกจะเหนื่อยอะไร เราน้ำตาซึมเลยค่ะได้ยินแบบนี้ เราอยากเลิกกับสามีมากๆ อยากไปหาเงินใช้เอง แต่ไม่มีคนเลี้ยงลูกให้เรา จะไปจ้างคนเลี้ยงก็กลัวเลี้ยงไม่ดี ตอนแรกจะให้แม่มาเลี้ยงให้แต่ก็อยู่ไกลกัน แต่เราอยากเลิกจริงๆนะคะ ติดตรงเรื่องลูกห่วงไม่รู้จะไปให้ใครเลี้ยงหาคนที่ไว้ใจได้ก็ยากค่าจ้างก็แสนแพง และเราทุกวันนี้ไม่รู้จะเป็นซึมเศร้ายัง เราบางครั้งรู้สึกเบื่อกับการใช้ชีวิตวนไปวนมาไม่ได้เจอโลกภายนอก ดูแต่ลูกไปวันๆรายได้ก็ไม่มี บางครั้งก็อยากเอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยงตัวเองจะได้ไปทำงานสักทีไม่ต้องมาทนรับใช้สามีแล้วไม่ต้องมาเหนื่อยเลี้ยงลูกอีก แล้วก็แรกๆสามีให้เงินเราดูแลแต่หลังๆมานี้ไม่ยอมให้เอาไปใช้จ่ายเอง ใช้เล่นการพนันบ้าง สูบบุหรี่บ้าง แถมเป็นหนี้อีกกเพราะใช้สุรุยสุร่าย ไม่ได้มาให้เรากินเลย เวลาเราจะกินอะไรก็ต้องขอเขาตลอด เรารู้สึกไม่อยากทนอยู่กับคนแบบนี้อีกแล้ว แต่ติดเรื่องลูกเรื่องเดียวจริงๆ ลูกเราก็เริ่มพูดได้บ้างแล้ว เวลาลูกเราเรียกปะป๊าเรารู้สึกสงสารลูกไม่กล้าเลิกกลัวลูกจะเสียใจที่ไม่มีพ่อ เราเหนื่อยเหลือเกินบางทีก็อยากผูกคอให้ตายๆไปซะ เป็นไปได้ก็อยากย้อนไปตอนที่ยังไม่ได้แต่งงานมีลูกจัง คงจะดีกว่านี้