เราแต่งงานมา3ปีมีลูก1คน ภาระทุกๆอย่างตกอยู่ที่เราเพียงคนเดียว สามีเราไม่เคยหาเงินมาให้ บอกก่อนว่าสามีเราเป็นข้าราชการทหารเงินเดือนแทบไม่เหลือ ไม่เหลือเราไม่เคยพูดไม่เคยว่า แต่ไม่เคยดิ้นรน ให้เราดิ้นรนหาคนเดียว เราต้องให้เงินสามีไปกินที่ทำงานทุกวัน ค่าน้ำมัน เวลาขอกินเหล้าเราก็ต้องให้  เราต้องผ่อนรถ ค่ากินใช้ต่างๆ ค่าเทอมลูก เราทำธุรกิจค้าส่งด้วย ต้องใช้เงินก้อนทุกอาทิตย์ แรกๆเราพอมีทุน แต่ทำไปเรื่อยๆกำไรไม่เหลือแถมกินทุนจนหมด จนเราต้องไปหากู้ เราต้องจ่ายดอกทุกอาทิตย์ ประมาณ2,700 บาท/อาทิตย์ กลายเป็นว่าเราต้องหาเงินมาให้เจ้าหนี้ แล้วต้องหากินใช้อีก ตอนนี้เรามืดมากๆ ดิ้นรนหาคนเดียวคิดจนปวดหัว แต่คนที่เป็นสามี ไม่มีคือไม่ช่วยไม่ดิ้นรน พอบอกทีก็หายืมคนอื่นที เวลาทะเลาะกัน ก็ทิ้งทุกอย่าง เช่น ส่งของด้วยกันพอมีปากเสียงกัน ก็ทิ้งให้เราทำคนเดียวยกของคนเดียว 
เราเก็บมาในใจตลอด จนวันนี้เราไม่รู้สึกเสียใจหรืออะไรแล้ว มันชินชา จนเราทำหลายๆอย่างและอยู่คนเดียวได้ แต่เราสงสารลูก เราอยู่เพื่อลูก ถ้าเราไม่อยู่ลูกจะอยู่ยังไง ตอนนี้เราอยากหาเงินใช้หนี้ให้หมด เราอยากตื่นมามีความสุข มีเงินใช้ เราเหนื่อยมากๆ ที่อยู่กับคนเห็นแก่ตัว  มีหลายๆเรื่องนะคะที่เขาไม่เห็นความสำคัญของเราและครอบครัวเรา เราควรทำยังไงดี จะอยู่ต่อเพื่อสู้ไปด้วยกันก็ดูเหมือนว่าเราจะสู้คนเดียว แถมต้องหามาให้ใช้ ใจเราไม่แข็งพอ