คือเราเป้นลูกคนโตแล้วเราต้องรับผิดชอบทุกอย่างเลยตอนพ่อแม่ทำงานเราเข้าใจนะว่ามันเหนื่อยเรากละบมาจาก รร เราก้ทำพยายามจะทำทุกอย่างบางครั้งเราอาจทำผิดเราก้จำแล้วไปปรับปรุงแต่ช่วงนี้แม่เรากำลังจะมีน้องเลยหยุดทำงานไปส่วนพ่อเราก้หยุดงานไปเหมือนกันเพราะเค้าบอกจะมาดูแลแม่แต่ก้เหมือนไม่ได้จะดูแลแม่ทำทุกอย่างด้วยตัวเองหมดแต่พ่อเราหยุด อยู่บ้านเป้นเดือนๆปม่เราก้พูดว่าให้ไปทำงานแต่พูดจนไม่อยากพูดเค้าก้ไม่ไปแล้วก้อยู่บ้านเฉยๆบางทีก้ทำงานตัวเองในบ้านแต่นิดเดียวเค้าก้อยู่เล่นแต่โทรศัพบางครั้งตอนเย็นก้ทำก้บข้าวบ้างครั้งก้ไม่ทำจนเรากลับมาจาก รร เราก้ต้องหุงข้าวอีกบางวันก้ซักผ้าคือไป รร มันก้เหนื่อยเหมือนกันกลับมาก้ต้องทำงานบ้านอีกกว่าจะได้นอนก้ดึกแล้วคือเราแค่อยากให้เค้าช่วยเราหุงข้าวก้ยังดีแต่เค้าไม่ทำไรเลยพอเราพูดเค้าก้บอกว่าแล้วมีลูกไว้ทำไมเราก้คิดนะว่ามีลูกไม่ไดมีคนรับใช้เราทำไรผิดนิดหน่อยเค้าก้จะด่าเรา เราก้มีจิตใจเราเป้นคนขี้น้อยใจมากเราก้คิดนะถ้าเราตายไปมันอาจจะดีก้ได้เราห้องไห้คนเดึตลอดแล้วอีกอย่างคือที่ รร เราพยายามตั้งใจเรียนจนเราได้ที่1ของห้องเราเอามาบอกพ่อแม่แต่เค้ากลับไม่สนใจด้วยซ้ำคือเราไม่ไดอยากได้อะไรเลยนะเราแค่อยากไก้คำชมจากเค้าบ้างเหมือนบ้านอื่นที่ลูกตังเองได้ที่56ยังชมว่าเก่งเลบเราก้คิดนะถ้ากูพยายามแล้วไม่ได้อะไรกูก้ขะไม่ตั้งใจเรียนแล้วแต่เราก้คิดได้ว่าทำไปเพื่อตัวเองไม่ใช่เพื่อคนอื่น