เราอายุ 25ค่ะ อาศัยอยู่ในบ้านพ่อแม่ แฟนก็อยู่ด้วยค่ะอยู่มา4-5ปีได้แล้ว ทำงานที่บ้านค่ะ เริ่ม9โมงถึง 6โมงเย็น เราจะไม่ค่อยได้เที่ยวไหนเท่าไหร่เสาอาทิตอาจจะมีออกไปกับคนที่บ้านบ้างเล็กๆน้อยๆ แต่อาทิตไหนที่เราออกไปซื้อของกับแฟน หรือ นานๆทีเพื่อนเก่าๆจะเจอกันชวนไปเที่ยวเช้าเย็นกลับ คือทุกครั้งที่เราออกจากบ้านมีปัญหากับแม่ตลอด และก็จะมีแม่เนี่ยค่อยโทรถามว่าจะกลับตอนไหนแต่มันเป็นอยู่ตลอดเลยว่า รับสายแรกถามปุ๊ปกลับเมื่อไหร่ ไปทำไม ซื้อทำไมนักหนา แล้วก็จะตามด้วยการด่าๆๆๆๆๆ ประมาณว่า ด่าเรื่องโน่นเรื่องนี้ที่ไม่ได้เกี่ยวกับที่เราออกมาเเต่ด่าเรานี่แหละค่ะ ด้วยคำหยาบและเสียงดัง พอผ่านไปสิบนาทียี่สิบก็จะโทรมาอีก ตามด้วยการด่าๆๆๆๆ พอผ่านไปอีกสักพักก็โทรมาอีกคือก็ด่าเหมือนเดิม ไม่พูดว่าจะเอาอะไรหรืออะไรซื้งเราก็ถามนะคะตั้งแต่โทรมารอบแต่ จะโทรมาอยู่แบบเนี่ยตลอดทั้งๆก็บอกว่าไปไหน จะกลับตอนไหน ตั้งแต่โทรมารอบแรก พอรอบ 4 5 6 7 8 เราก็เลยไม่รับ
พอกลับมาถึงบ้านก็จะพูดว่าใช่สิมีเงินไม่ซื้อกับข้าวมาให้พ่อไม่สนใจคนที่บ้าน เราก็แบบเอ๊ะ ถามแล้วนะว่าซื้อกับข้าวให้พ่อยังกินไรไหม เขาบอกเขาเตรียมแล้ว แล้วก็ด่าๆ ตอนโทรมา แม่เป็นแบบนี้ตลอดค่ะ เริ่มเป็นหนักๆตรงที่เราทำงานที่บ้าน แบบพอปุ๊ปทุกคนในบ้านแยกย้ายกันไปทำงานเราจะอยู่บ้านสองคนกับแม่เขาก็จะเริ่มวนกลับมาพูดเรื่องพวกนี้อะค่ะ แบบหาเรื่อง ไม่สนใจพ่อแม่ ไปไหนทำไมไม่ซื้อกับข้าววางไว้ไม่เคยสนใจคนในบ้านเนี่ยของกูพังทำไมไม่ซื้อมาวางมีเงินซื้อแต่ของตัวเอง วันๆอยู่บ้านวันหยุดพอกูไม่อยู่บ้านไม่ทำห่าไรเลยใช่ไหม งานลำบากมากสินะถึงทำตัวแบบนี้ เป็นผู้หญิงเขาตื่นกันตั้งแต่ตี5 6โมงแล้ว ออกไปเที่ยวไหนนักหนาทิ้งหมาไว้กับกูซึ่งวันหยุดน้องเราจะอยู่บ้านคนดูหมาก็คือน้องเรา แต่จริงๆหมามันก็อยู่ของมันอะคะพอถึงเวลามันก็นอนของมันงงว่าหมามันเป็นปันหายังไงแบบเขาจะยกเอาทุกเรื่องที่ไม่ได้ดั่งใจเขามาด่าอะค่ะ อย่างนั้นอย่างนี้ มีเงินแล้วสิถึงทำแบบนี้ คือเรางงมาก พอเราพูดก็กลายเป็นว่าเราเถียง พอเขาพูดต่อไม่ได้ เขาก็จะร้องไห้ ร้องทุกรอบค่ะที่เป็นแบบนี้ เราก็แบบจะเดินแยกขึ้นห้องทันที แล้วเอาแบบจริงๆเรื่องจริง คือเราถามบอกตลอดเลยค่ะว่าไปนี่นะ แม่จะเอาไรไหม กับข้าวพ่อซื้อยัง เขาจะตอบว่าไม่ คือแล้วพอถึงบ้านเขาก็จะพูดว่าเขาลืมบอกทำไมไม่ซื้อมา แค่นี้ก็ไม่รู้หรอว่าเขาต้องการอะไร แล้วก็หาเรื่องบ่นๆด่าๆ คืออยากเรียกว่าด่าเพราะเขาจะโวยวายเสียงดังและมีคำหยาบอยู่ตลอด คือแบบเราก็เอ๊ะ?? ถามแล้วนะ ถ้าไม่บอกจะรู้ไหม เวลาเขาพูดเรื่องแบบนี้แบบหาเรื่องด่าอะค่ะ ตอนแรกๆเลยก็ว่าจะไม่พูดละ พอมันอัดอั้นมาหลายวัน เราเลยแบบระเบิดเลยทะเลาะกันเสียงดังเป็นเรื่องเป็นราว คือแล้วเหนื่อยหน่าย รู้สึกเสียสุขภาพจิตแปลกๆค่ะ เคยบอกพ่อเรื่องนี้เขาก็จะบอกว่าเรากับพ่อไปรุมด่าเขา คือเหมือนเขาไม่เข้าใจหรือไม่คิดจะฟังความรู้สึกคนอื่นบ้างเลยค่ะ เขาเหมือนจะคิดว่าเขารู้สึกยังไงทำไมคนอื่นไม่เข้าใจเขา แต่มันไม่ใช่เลยค่ะ เค้าเป็นแบบนี้กับคนทั้งบ้าน พอน้องเราไม่ได้ดั่งใจก็ด่าน้องเสร็จวนมาด่าเราต่อคือเราก็งงมาก คือเราเครียดค่ะ เราหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่า เราที่แปลกนิสัยเสีย หรือแม่เรางี่เง่า พอช่วงหลังๆมานี้มันทำให้เรารู้สึกว่า อยากออกไปใช้ชีวิตนอกบ้าน อยากไปอยู่ในแบบสัดส่วนตัวเอง ทุกวันนี้ทำงานที่บ้านไม่เหนื่อยงานแต่เหนื่อยใจมากเลยค่ะ จริงๆมันมีปัญหาหลายๆอย่างเกี่ยวกับแม่นี่แหละค่ะ แต่เราพิมเล่าออกมาลำบากมากค่ะ เราควรแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ วันๆเราทำงานอยู่บ้าน อยู่แต่กับหมาไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนเลยค่ะ พอไปเเล้วมีปัญหาแบบนี้ตลอดพอเลือกมองข้าม กลับมาบ้านก็เป็นเรื่องเป็นราวตลอดเลยค่ะ เบื่อ ส่วนพ่อก็พูดบอกแม่แล้วนะคะ เเต่เขาจะว่าพ่อเข้าข้างเรา ทุกคนรุมเขา เฮ้อเหนื่อยใจมากๆเลยค่ะ รู้สึกจะ ปสด มากเลยค่ะ จะบอกว่าแม่เป็นแม่บ้านอยู่บ้านเฉยๆค่ะพ่อทำงานคนเดียว 
เราควรเปลี่ยนงาน  แต่งงานแยกออกมาอยู่เอง แต่ต้องพูดยังไง บ้างทีก็แอบห่วงค่ะ กลัวว่าพอแยกออกว่าอยู่กลัวเขาจะเหงาเป็นห่วงเขาอะคะ แต่ก็อึดอัดใจมากๆด้วย  บ้างทีเหมือนแม่จะเข้าใจเราเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย