จริงเราเรียนไม่จบ ม.6 เพราะบ้านเราไม่มีเงินส่ง + เราเกเร  (เราเรียน กศน. จบ ม.6 ) อยู่ระหว่างเรียน ปวส.
 สามีก็เรียน ม.3  ที่บ้านไม่มีเงินส่ง เพราะแม่สามีดันท้องมีน้องแฝด (เรียน กศน. จบม.6) เรียนต่อจบ ปวส.

ตอนนี้สามีได้ทำงานตำแหน่งดีต้องติดต่อกับชาวบ้าน เราก็ทำบัญชีเอกสารในบริษัท (นายจ้างสามีขอให้มาทำ) 
แม่สามีบอก ทำไมเราไม่ดันตัวเองให้ไปทำตำแหน่งเหมือนสามี (ต้องติดต่อกับชาวบ้าน) จะดีใจมากถ้าได้ลูกสะใภ้ได้เดินข้างเจ้านายได้พบปะชาวบ้าน

วันเกิดเรากับลูก ห่างกัน2วัน เรยจัดพร้อมกันเลย เขียนหน้าเค้ก2วัน คนถามกันทั้งงาน แม่สามีไม่มีเอ่ยปากบอกว่า วันเกิดลูกสะใภ้เลยสักคำ
ดันไปพูดวันเกิดลูกชายตัวเองกับวันเกิดญาติตัวเองไปนู้น  มองจากดาวอังคารคนในงานเขาก็ดูออกว่าแม่สามีไม่ชอบเรา 

เราเสียใจนะ ทั้งที่เราทำดีด้วย ยอมให้สามีส่งน้องแฝดเรียน ยอมให้สามีไปทำบ้านสวนให้ ยอมให้สามีเลี้ยงดูที่บ้าน ไม่ให้ขาด
แม่สามีถึงไม่คิดว่าเป็นเพราะเราบ้าง คิดว่าเป็นเงินลูกชายตัวเองคนเดียวหรอ เห็นเราไม่ได้เอาเงินให้ด้วยตัวเองก็ต้องคิดบ้างสิถ้าเมียไม่ยอมจะได้ขนาดนี้หรอ

ตอนนี้จะมาเยียดว่าบ้านเราจน มาเยียดว่าเราดีไม่สมลูกชายตัวเอง ทั้งที่มีทุกวันนี้เราก็สู้มาด้วยกัน แม่ไม่ได้มาสู้ด้วยเลยด้วยซ้ำ 

 ไม่ว่าแกจะพูดลอยๆใส่ เราไม่เคยสนใจ เราคิดแค่ว่า ตราบใดที่แกไม่มาว่าเราตรงๆเราจะไม่คิดเล็กคิดน้อย 
 สงสัยแกคงลำคาญเรา ขนาดพูดใส่ยังไม่รู้สึกตัว  เลยมาว่าเราตรงๆ ให้รู้ไปเลยในหลายๆครั้ง 
แล้วเราทำอะไรได้บ้าง พูดกับสามีก็เข้าข้างแม่ กับ โวยวายใส่เรา  

ที่เกิดเหตุการณ์นี่ขึ้นเพราะเราได้ลองมาอยู่ที่บ้านสามี ทั้งที่จริงอยู่บ้านตัวเองก็ดีอยู่แล้ว ตอนนี้เราได้กลับมาอยู่บ้านตัวเองแล้ว 

แต่ความรู้สึกเรานี้สิ มันเปลี่ยนไปจากเดิมมาก จะจัดการความรู้สึกยังไงดี