การอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียวมันก็เหงาเป็นไม่มีเพื่อนไม่มีใครแถมต้องมานั่งฟังคนในครอบครัวบ่นอีกอึดอัดก็ใช้สิเกิดมาก็เป็นส่วนเกินอยู่แล้วทำอะไรก็ผิดไปหมดไม่สำคัญก็อย่างงี้แหละครอบครัวลำเอียง เหนื่อย กับมาจากที่ทำงานก็เหนื่อยมากล่ะยังต้องมาฟังคนในครอบครัวบ่น,ด่าอีกก็ไม่อยากเป็นตัวปัญหาให้ซ่ะหน่อยไปหน้างานไม่กี่วันมีคนมาคุยด้วยแต่เขามีภรรยาแล้วแต่ก็ไม่ได้คิดจะแย่งผัวเขานิเขาคุยมาก็คุยกับไปเขาก็เหมือนพี่ชายเราคนนึงเพราะอายุก็เท่าพี่ของเราแต่คนในครอบครัวคิดไปไกลนึงว่าจะไปแย่งผัวเขาบ้ามากจะไปแย่งผัวเขาให้เมียเขามาตบมาด่าเอาหรอ งงมากสรุปไปทำงานกูไม่ต้องคุยคุยกับใครเลยใช่ไหมจะให้กูไปคุยกับพม่ากูฟังเขาไม่ออกจะให้กูคุยยังไงว่ะบ้าป่ะจะให้กูอยู่เฉยๆอยู่เงียบๆว่างั้นหรืออิจฉากูที่มีคนมาคุยด้วยเหนื่อยชิปหายแล้วคุณมารดาไปคุยกับผัวเขาเยอะกว่ากูอีกกกกกกก!!!และบางทีก็มาวีนกูว่ากูไปคุยกับบิดา(พ่อเลี้ยง)เยอะคิดไปไกลอีกว่าบิดาคิดอะไรกับกูเหี้×เกิดมาต้องมาเจออะไรด้วยว่ะท้อชิปหาย/ขออภัยในคำหยาบคายด้วยนะคะแต่มันเป็นสิ่งที่อยากจะระบายความในใจมากๆ/