เริ่มแรกเรากับแฟน เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง แล้วต่อมาอยากมีร้านเป็นของตัวเอง สามีจึงออกความเห็นว่าให้แม่เราเป็นคนลงทุนให้เป็นก่อนเป็นเงิน200,000บาท แล้วจะใช้คืนทีหลัง แต่เปิดร้านมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว ก็ยังไม่ได้คืนแม่สักบาท แม่เราก็ไม่เคยถามถึง มีแต่ถามว่าเป็นยังไงบ้าง เงินพอใช้ไหม (ไม่ได้เข้าข้างแม่นะ ถามจนบางทีเราอึดอัดที่จะตอบ เพราะไม่อยากให้แม่ไม่สะบายใจ) ในช่วงที่เราเปิดร้านมา 2 ปี กว่านี้ แม่ผัวก็โทรมาบ่อยนะ ส่วนมากเราจะได้ยินแฟนเราบอกไม่มีบ้าง มีก็ต้องใช้หนี้บ้าง บางทีก็บอกว่าเมื่อวานก็เติมให้แล้วงัย (คงจะหมายถึงเติมเงินมือถือ)  แต่ก็ให้ และเติมทุกครั้ง เราจิตตกมากเลยเวลาแม่สามีโทรมา เราโคตรกลัวแกพูดเรื่องเงิน ซึ่งก็คือเรื่องเงินทุกครั้งที่โทรมา อีกอย่างเวลาแกโทรมาแกจะบอกว่ามาบ้านเอานั่น เอานี่มาให้ด้วยนะ แต่ไม่เคยถามว่าลูกมีเงินซื้อไหม เพราะค่าใช้จ่ายเราก็เยอะเหมือนกัน เช่น ค่านมลูก ค่าแพมเพิส ค่าเช่าบ้านที่เปิดร้าน ค่างวดรถ ฯลฯ บางทีเราก็แอบรน้อยใจนะ ว่าพ่อแม่สามีไม่เคยซัพพอร์ตเรากับสามีเลย มีแต่ขอ แต่พ่อแม่เราที่ลงทุนให้ไม่เคยขออะไรจากลูกเลย แม้กระทั่งของในร้านที่เอาไปให้แม่ใช้แกยังต่ายตัวค์ ต่างกับทางบ้านสามีที่มีแต่สั่งจะเอานั่นเอานี่ตลอดทุกครั้ง ที่ลูกบอกจะกลับบ้าน แต่พ่อแม่ใคร ใครก็รักอ่ะเน๊อะ พูดก็ไม่ได้