วันนี้วันที่ 13 ก.ค. เป็นอีกครั้งที่ครอบครัวต้องมีปัญหาเพราะเรื่องดนตรี เราอายุ16นะคะเราดครียดมากแบบเวรี่ๆเราเรียนอยู่ห้องสมาร์ทอยู่สายวิทย์คณิตตอนนี้อยู่ ม4 แล้วเราเคยคิดว่าอายุ 16 มันต้องสนุกมันต้องดีเพราะไปดูหนังเรื่องไหนการ์ตูนหรือเรื่องไหนๆอายุ 16 เค้าดูดีมากๆแต่ชีวิตจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้นมันแย่ลงเรื่อยๆเรื่อยๆจนเคยคิดจะฆ่าตัวตายไม่เคยอาการหนักขนาดนี้เราไม่อยากอยู่บ้านไปไหนก็ไม่ได้
ในทุกๆวันเราตั้งใจเรียนมากพยายามทำคะแนนให้ดีเรารู้ว่าเราอาจจะเคยเป็นลูกที่แย่คนนึงเราก็ดีขึ้นแต่ที่มันแย่ลงเพราะพ่อเลี้ยงจอมปลอม ตั้งแต่เด็กๆเราจำได้ว่าวันนั้นเราไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะเค้าชวนให้หยุดแน่นอนว่าตอนเด็กๆถ้าพ่อแม่ให้หยุดเราก็ต้องแหละตอนเด็กใครอยากไปโรงเรียนกันตั้งแต่วันนั้นเป็นวันแรกที่พ่อเลี้ยงเค้าพูดว่าขอจับอวัยวะเพศหน่อยเราเอาไปบอกแม่แม่ก็ไปคุยกับพ่อพ่อบอกว่าแล้วต้องบอกทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนทุกวันๆช่วงนั้นนอนรวมกับพ่อแม่พ่อนอนข้างๆเค้ามักจะ แอบลวนลาม ตอนนอน คอยล้วง เราก็ไปบอกแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนั้นเราเป็นเด็กดีมากแน่นอนว่าเด็กคนนึงเติบโตมาต้องมีสภาพแวดล้อมที่ดีและพ่อแม่ต้องดีเราแบบเห้อ จนมา ม4 ปีนี้หนักกว่าที่เค้าทำมา เค้าปล้ำเราทำกับเรามาสองรอบแล้วเราทนไม่ไหวอยากจะแจ้งตำรวจจะแย่ โดยความที่รักแม่ แม่เค้ารอวันที่พ่อเค้าจะไปทำงานต่างประเทศเพื่อส่งครอบครัว เราก็เลยไม่อยากทำอะไรมากไม่อยากแจ้งกลัวพ่อเลี้ยงโดนจับไปแม่เค้าจะลำบากกว่าเดิม จนวันนี้พ่อเค้ามาหาเรื่องคือพ่อเค้าเป็นครูสอนดนตรีเค้าพยายามให้เราเล่นทั้งๆที่ไม่ได้ชอบ*เรานั่งทำการบ้านเมื่อวานเค้าบอกให้ไปลองเล่นเพื่อเช็คสมองบอกกับเราว่าถ้าผิดไม่ต้องเล่นต่อหยุดได้เลยจะแกล้งไม่แกล้งพอเราไปเล่นเรากลับได้เล่นแค่ตอนต้นๆเพราะเรากำลังเครียดกับงานที่กำลังทำที่มันเป็นสอบแก้รายวิชาชีวะเป็นวิชาที่จำค่อนข้างเยอะเราไม่ค่อยเก่งก็เลยสอบตกพอเราเล่นผิดเค้าก็เลยให้หยุดเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวานตอนมึดๆแล้วเค้าก็ออกไปทำงานพอกลับมาเค้าก็มาหาเรื่องที่เราทำไมไม่ค่อยเล่นเปียโนเหมือนเราชอบวาดรูปมากกว่าพอเค้าพูดแม่ก็อยู่ด้วยแม่เค้าก็ฟังพ่อแล้วมาด่าเราว่าวาดรูปไม่สวยก็ยังจะทำปัญญาอ่อนควายสาระพัดคำด่าเราก็ไม่ต่อต้านเพราะเราเหมือนเป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบๆตอนเช้ามาพ่อเค้าก็มาหาเรื่องแล้วก็มาดูโทรศัพท์มาบอกว่าคนที่ฟอลมาอย่างงู้นอย่างงี้ให้แม่เข้าใจผิดจนแม่ถีบเราลงมาจากบรรไดเราเครียดชิหายเลยบอกตรงไม่รู้จะเอายังไงต่อกับชีวิตแล้วรู้สึกเหนื่อยจนคิดอยากจะฆ่าตัวตายหาวิธีฆ่าตัวตายมาเยอะมากอีกใจก็อยากหนีออกจากบ้านแต่ก็ไม่รู้จะไปไหนไปอยู่กับใครจะทำงานอะไรเหมือนหมาจนตรอกตัวหนึงเราโดนมาเยอะมากเล่าวันนี้ก็ไม่หมดรู้สึกอยากไปอยู่ซักที่ที่สบายใจกว่านี้อยากหนีไปไกลๆไม่อยากให้เค้าจับได้ทุกๆวันกลับมาจากโรงเรียนต้องเจอปัญหาเราอยากมีความสุขกว่านี้ทำไมทำไมต้องเกิดขึ้นกับเราด้วยเหนื่อยแล้ว...
เครียดปัญหาวัยรุ่นปัญหาครอบครัวเห้อ🫠
ในทุกๆวันเราตั้งใจเรียนมากพยายามทำคะแนนให้ดีเรารู้ว่าเราอาจจะเคยเป็นลูกที่แย่คนนึงเราก็ดีขึ้นแต่ที่มันแย่ลงเพราะพ่อเลี้ยงจอมปลอม ตั้งแต่เด็กๆเราจำได้ว่าวันนั้นเราไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะเค้าชวนให้หยุดแน่นอนว่าตอนเด็กๆถ้าพ่อแม่ให้หยุดเราก็ต้องแหละตอนเด็กใครอยากไปโรงเรียนกันตั้งแต่วันนั้นเป็นวันแรกที่พ่อเลี้ยงเค้าพูดว่าขอจับอวัยวะเพศหน่อยเราเอาไปบอกแม่แม่ก็ไปคุยกับพ่อพ่อบอกว่าแล้วต้องบอกทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนทุกวันๆช่วงนั้นนอนรวมกับพ่อแม่พ่อนอนข้างๆเค้ามักจะ แอบลวนลาม ตอนนอน คอยล้วง เราก็ไปบอกแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนั้นเราเป็นเด็กดีมากแน่นอนว่าเด็กคนนึงเติบโตมาต้องมีสภาพแวดล้อมที่ดีและพ่อแม่ต้องดีเราแบบเห้อ จนมา ม4 ปีนี้หนักกว่าที่เค้าทำมา เค้าปล้ำเราทำกับเรามาสองรอบแล้วเราทนไม่ไหวอยากจะแจ้งตำรวจจะแย่ โดยความที่รักแม่ แม่เค้ารอวันที่พ่อเค้าจะไปทำงานต่างประเทศเพื่อส่งครอบครัว เราก็เลยไม่อยากทำอะไรมากไม่อยากแจ้งกลัวพ่อเลี้ยงโดนจับไปแม่เค้าจะลำบากกว่าเดิม จนวันนี้พ่อเค้ามาหาเรื่องคือพ่อเค้าเป็นครูสอนดนตรีเค้าพยายามให้เราเล่นทั้งๆที่ไม่ได้ชอบ*เรานั่งทำการบ้านเมื่อวานเค้าบอกให้ไปลองเล่นเพื่อเช็คสมองบอกกับเราว่าถ้าผิดไม่ต้องเล่นต่อหยุดได้เลยจะแกล้งไม่แกล้งพอเราไปเล่นเรากลับได้เล่นแค่ตอนต้นๆเพราะเรากำลังเครียดกับงานที่กำลังทำที่มันเป็นสอบแก้รายวิชาชีวะเป็นวิชาที่จำค่อนข้างเยอะเราไม่ค่อยเก่งก็เลยสอบตกพอเราเล่นผิดเค้าก็เลยให้หยุดเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวานตอนมึดๆแล้วเค้าก็ออกไปทำงานพอกลับมาเค้าก็มาหาเรื่องที่เราทำไมไม่ค่อยเล่นเปียโนเหมือนเราชอบวาดรูปมากกว่าพอเค้าพูดแม่ก็อยู่ด้วยแม่เค้าก็ฟังพ่อแล้วมาด่าเราว่าวาดรูปไม่สวยก็ยังจะทำปัญญาอ่อนควายสาระพัดคำด่าเราก็ไม่ต่อต้านเพราะเราเหมือนเป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบๆตอนเช้ามาพ่อเค้าก็มาหาเรื่องแล้วก็มาดูโทรศัพท์มาบอกว่าคนที่ฟอลมาอย่างงู้นอย่างงี้ให้แม่เข้าใจผิดจนแม่ถีบเราลงมาจากบรรไดเราเครียดชิหายเลยบอกตรงไม่รู้จะเอายังไงต่อกับชีวิตแล้วรู้สึกเหนื่อยจนคิดอยากจะฆ่าตัวตายหาวิธีฆ่าตัวตายมาเยอะมากอีกใจก็อยากหนีออกจากบ้านแต่ก็ไม่รู้จะไปไหนไปอยู่กับใครจะทำงานอะไรเหมือนหมาจนตรอกตัวหนึงเราโดนมาเยอะมากเล่าวันนี้ก็ไม่หมดรู้สึกอยากไปอยู่ซักที่ที่สบายใจกว่านี้อยากหนีไปไกลๆไม่อยากให้เค้าจับได้ทุกๆวันกลับมาจากโรงเรียนต้องเจอปัญหาเราอยากมีความสุขกว่านี้ทำไมทำไมต้องเกิดขึ้นกับเราด้วยเหนื่อยแล้ว...