สวัสดีครับ   ผมรายงานตัวหน่อยนะคับ ผมอยู่ม.5 นะคับ   เรื่องที่อยากระบายมีว่า  ตั้งแต่ม1มาผมไม่เคยเจอเพื่อนแท้เลยคับ เห้อโดนแกล้งตลอด  เวลามีงานอะไรผมก็ช่วยทุกคน  แต่เพื่อนสักคนก้ไม่เคยเขียนชื่อผมเลย  นึกในใจทำไมเป้นงี้ว่ะ   พอม.3 นี่เพื่อนๆ  เริ่มเข้าใจผมมากขึ้นเข้าหา  รักกันมากเนอะ  จะจบชีวิตม.3  แต่มา  เทอม2นี่ปันหาผมเยอะเรยครับโดนเพื่อนล้อแกล้งตบ  สารพัด  เพราะสาเหตุไปนั่งที่มัน  แต่ที่จริงมันที่ผมอ่ะแหละ  ผมก้กลับมาร้องไห้  อย่าหาโลกสวยนะมันเสียใจจริง ๆ ตื่นเช้ามาเนี่ยเครียดมากเวลาที่ต้องรู้ว่าต้องไปโรงเรียน แต่ก็ทำใจเห้อ   

พอขึ้นม4  ปุ้บเพื่อนเก่ามาเต็มเลยครับ  ผมก็ทำใจตอนแรกไปสอบอีกโรงเรียนหนึ่งก็ไม่ติดพ่อก็ไม่ยอมยัดให้ครับเสียใจสุดๆ โดนเพื่อนเก่าแกล้งตลอด กลับมาบอกแม่บอกว่าอยากย้ายรร  แต่แม่ก้ ไม่ให้ย้ายบอกให้ทนเรียนไปผมก็ทนจนม.5  ก็เริ่มดีขันครับเพื่อนเก่าไม่แกล้ง ตอนนี้ปิดเทอมแล้วผมมาอยุ่ กทม ผมมีความสุขเวลามาอยู่เนี่ย  มีแต่ความสุข  เวลานึกถึงเรื่องเก่าก็ลืมไปเลย  ผมรอเปิดเทอมค่อยกลับบ้านแต่ก็กลัวว่าจะไปเจอเรื่องแย่อีกปล่าว เห้อออ  อีกอย่างผมเกรดเพราะไอเพื่อนชั่วตัวนั้น  เพราะผมเครียดจนไม่มีสมาธิเรียนหนังสือ  อีกปีหน้าม6แล้วผมก็เตรียมตัวเข้ามามหาลัยแล้ว  ผมจะต้องเข้ามหาลัยที่ผมใฝ่ฝันทุกอย่าง  แล้วอีกอย่างถ้าผมเขามหาลัยผมจะมีเพื่อนไหม  เห้อ  ใจหนึ่งก็กลัวเพื่อนเก่ามอปลายมาเรียนคณะเดียวกับเราเห้อ  ใจหนึ่งก็อยากไปเรียนไกลๆ  จะได้เจอแต่สิ่งดีๆในชีวิตเห้อ   ใครที่เข้ามาอ่านกระทู้ช่วยผมหน่อยคับ ว่าเคยเจอเหตุการณ์นี่บ้างปล่าว  หรือใครไม่เคยก้แสดงความคิดเห้นได้ครับ