เราอายุ14ปีค่ะ แม่เราไปทำงานอีกจังหวัดนึง เราอยู่กับตา น้า น้องค่ะ  
คือที่เราอยากไปตรวจเพราะมีวันนึงเราบอกกับแม่ว่าตอนเราอยู่ รร เราก็รู้สึกหายใจไม่ออก ปวดหัว ปวดท้อง อยากอ๊วก ซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้จักโรคแพนิคเลย แม่เราบอกว่าน่าจะเหนื่อยรึเปล่าเพราะเราใส่แมสและเดินเรียนเราก็คิดว่าน่าจะใช่ พอผ่านวันนั้นมาเราเลื่อนไปเห็นโพสต์ ว่าดาราคนนึงเป็นโรคแพนิคเราเลยไปหาว่าโรคแพนิคคืออะไรมีอาการยังไงแล้วมันก็คล้ายกับอาการที่เราบอกแม่วันนั้นมาก มีช่วงหนึ่งที่เราตื่นเต้นมากๆตอนเรายืนเราก็รู้สึกว่าร่างกายของเราแข็งขยับไม่ได้เหมือนจะล้มรู้สึกว่าร่างกายแข็งข้างในแต่ข้างนอกก็รู้สึกร้อนๆมันยังไงไม่รู้มันบอกไม่ถูกอ่ะค่ะ
ส่วนโรคซึมเศร้า ที่เราอยากไปตรวจเพราะว่า เรารู้สึกว่าช่วงนี้เราคิดมากใครพูดอะไรก็เอากลับมาคิดแล้วมาเครียด แต่เราคิดว่าเราน่าจะไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าหรอก เพราะไม่ได้เครียดตลอดเวลา และไม่ได้อยากฆ่าตัวตาย เราแค่ไม่อยากหยุดที่นี่เราอยากไปที่ไหนก็ได้ไกลๆแบบไปอยู่ต่างประเทศ หรือไปอยู่คนเดียวอ่ะค่ะ แล้วเราก็เลื่อนไปเจอในอินเตอร์เน็ต ว่าโลกซึมเศร้าไม่ได้เครียดตลอดเวลา มันก็คล้ายกับอาการของเราอีก  คืนนึงเราเครียดมากนอนไม่หลับลุกขึ้นมาร้องไห้เราหยุดคิดถึงเรื่องนั้นไม่ได้เลย ทำได้แค่ร้องไห้ไปเรื่อยๆ จนมันหยุดแล้วหลับไปเอง
เราอยากไปตรวจ2โรคนี้นะคะแต่ไม่รู้จะบอกใคร บอกตา ตาเราก็ไม่รู้เรื่องพวกนี้เขาคิดว่าโรคพวกนี้มันแกล้งทำได้แกล้งทำเป็นเศร้าอยากตาย  บอกน้าน้าเรานั้นแหละค่ะที่เป็นคนด่าคนว่าเราตอนอยู่บ้าน บอกแม่แม่เราก็จะไปบอกน้าเพราะแม่ฝากให้น้าดูแลเรา เรารู้สึกว่าชีวิตตอนนี้มันแย่มากอยู่บ้านก็โดนด่าอยู่โรงเรียนก็ไม่ค่อยมีเพื่อน คือมีเพื่อนสนิทแต่อยู่คนละห้องเวลาไม่ตรงกัน เราพยายามไม่คิดมากนะค่ะแบบ ฟังเพลง อ่านหนังสือ ตั้งใจเรียนไม่ให้คิดมากแต่เพื่อนในห้องก็มาทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีค่า

เรื่องนี้มีแค่เพื่อนสนิทเราที่รู้แล้วเราไม่ได้บอกใครเลยว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง




ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วบอกใครไม่ได้เลยนอกจากเพื่อน