เราขอเกริ่นก่อนว่าเราอายุ 24 ปี เราเป็นแพนิคกับคำพูดมากๆ จนเครียดสะสมเข้ารพ. เริ่มทำมาได้ 1 เดือน กว่าๆ
ทำงานใน กทม.มาอยู่คนเดียว บ้านอยู่ต่างจังหวัด 
เราทำงานราชการแล้วสิ้นเดือนจะมีวันหยุด 28-30 เราเลยคิดว่าจะเที่ยวเพราะเงินเดือนออกพอดี
เพราะที่ผ่านมาไม่เคยได้ไปเที่ยวแบบต่างจังหวัดเลย เราเลยตั้งแพลนไว้ว่าจะไปสุราษเพราะแฟน
ทำงานอยู่ที่นั้นด้วยจะได้ประหยัดค่าที่พัก เราเลยทักไปบอกไลน์พ่อแม่ก่อนว่าวันหยุดนี้เราจะไปสุราษนะ
แต่พอบอกเท่านั้นแหละ เรากลับโดนแม่พูดกลับว่าวันหยุดแทนจะกลับไปหาพ่อแม่ 
(แต่เราก็บอกนะว่าจะกลับไปหาปีใหม่อยู่แล้ว) มีเงินไม่ได้ พ่อแม่ทำงานเหนื่อยแต่เราจะไปเที่ยว
ที่บ้านไม่มีใครชอบเที่ยว เราเลยบอกว่าพ่อแม่ไม่ชอบอะไรเราต้องไม่ชอบไปด้วยหรอ
ชีวิตเราทำงานมาก็อยากจะไปที่ที่อยากไปบ้าง คนเราไม่รู้จะไม่อยู่บนโลกนี้เมื่อไรอยากทำอะไรที่อยากทำ
อยากไปเที่ยวที่อยากไป แต่กลับบอกว่าคำพูดเราน่าผิดหวัง เราเลยคิดว่ามันน่าผิดหวังขนาดนั้นเลยหรอ
จนแม่บอกว่าจะไปไหนก็ไป ตามสบายต่อไปไม่ต้องมาบอก ส่วนพ่อก็บอกว่าไม่รู้ คำพูดพ่อแม่ทำให้เราเสียใจอ่ะ
แบบตั้งแต่เด็กจนโตอ่ะเราก็ทำตามที่พ่อแม่คาดหวังมาตลอดไม่เคยดื้อเลย จนเริ่มโตมีความคิดเป็นของตัว
เราเริ่มดื้อบ้างแต่ไม่ได้ดื้อขนาดนั้นแต่พอดื้อเรากลับคิดมากเพราะตัวเองเป็นคนคิดมาก แล้วพอมาตอนนี้เราแค่
อยากบอกว่าจะไปเที่ยวก็ทำเราเสียใจกับคำพูดขนาดนี้ เราแค่คิดว่าอยากจะบอกไว้ก่อนไม่อยากให้ไปรู้กับคนอื่น
ที่รู้มาจากการที่เราลงโซเชียล ไม่มีอะไรนะทุกคนเราแค่อยากระบายเท่านั้นเองค่ะ ขอบคุณคนที่อ่านและรับฟังนะคะ