มันอดไม่ได้จริงๆกับการคิดมากกับคำพูด บางทีการที่เราไม่เคยทำร้ายใครก่อนก็ใช่ว่าใครจะไม่ทำร้ายเรา คนเรามันโตมาไม่เหมือนกัน ปัญหาไม่เหมือนกัน โตมาในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน ในปัจจุบันคำพูดเป็นสิ่งที่สำคัญมาก มากกว่าการกระทำ เราไม่รู้ว่าเราเปราะบางเกินไป หรือการเข้ากับสังคมในปัจจุบันมันต้องพูดกันแบบนี้หลอถึงจะเรียกว่าการเข้าสังคมที่ดี พูดแซะคนอื่น บางทีก็ลงโซเชียล คือไม่มีประเด็นจะคุยกันแล้ว?เลยต้องพูดถึงคนอื่นในมุมความคิดของตัวเอง ยอมรับว่ามันอดไม่ได้จริงๆ กับคำนินทา ที่ไม่ได้ตรงกับความเป็นจริงเลย  เราเจอคำพูดร้ายๆแรงๆที่กระทบความรู้สึกบ่อยมาก บวกกับเราเป็นคนที่คิดมากด้วย มันทำให้เรารู้สึกไม่ชอบคุยกับเพื่อนที่ไม่สนิทเท่าไหร่ เราจะทำยังไงถึงจะเลิกแคร์คำพูดคนอื่นที่ถ่วงชีวิตซักที บางที่รู้สึกแย่จนไม่อยากทำอะไรเลย มันทำให้เราเสียเวลาไปเปล่าๆ เรารู้สึกว่าเวลามันมีค่ามาก แค่พอคิดจะทำอะรัยก็จะรู้สึกแย่กับคำคนอื่น มันบั่นทอนมากๆ อยากเลิกคิดมาก แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ตัวเอง ตามแผนอนาคตที่วางไว้ให้ดีที่สุด แต่เหมือนมีอะไรมาถ่วงการไปข้างหน้าของเรา