ก่อนอื่นต้องบอกก่อนค่ะว่าเคยเป็นซึมเศร้าและได้รับการรักษามา2ครั้ง แต่ครั้งที่2เราหยุดรักษาเองค่ะ ช่วงประมาณ1-2เดือนมั้งค่ะ เราเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ รู้สึกอยากขังตัวเองอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากทำอะไรเลย อยากนอนอย่างเดียว ตอนแรกคิดว่าน่าจะเพราะทำงานหนักหรือหมดไฟ แต่กลายเป็นว่า เรารู้สึกแย่กับทุกสิ่งโดยหาเหตุผลไม่ได้ค่ะ ประมาณว่าเบื่อทุกอย่างแม้กระทั่งสิ่งที่เราชอบ ก็คิดนะคะว่า อาจจะเบื่ออะไรเดิมๆเลยลองทำอะไรใหม่ๆก็ยังเบื่อค่ะ กินข้าวเปลี่ยนกับข้าว ก็เฉยๆ ทำงานได้เงินแทนที่จะดีใจกลับรู้สึกเฉยๆ เหมือนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แบบช่างสุดๆคือปล่อยตัวเอง 

เหมือนการนอนแล้วฝัน มันเป็นอะไรที่มีความสุขมากกว่าการที่เราต้องตื่นมาใช้ชีวิตเลยค่ะ
คือมันรู้สึกแบบดี แต่ถ้าเราต้องออกจากห้องนอน ทำงานหรือทำอะไรที่ไม่ใช่การนอนหลับและฝัน เราจะเศร้าแล้วร้องไห้หนัก มันเสียใจสุดๆเหมือนโลกความจริงมันโหดร้ายมาก 

มีอาการแบบนี้มาเป็นเดือนๆแล้วค่ะ
สรุปเลยคืออยากอยู่ในห้องคนเดียวแล้วนอน ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเจอใคร ถ้ายิ่งทำอะไรที่ไม่ใช่การนอน จะยิ่งร้องไห้ เช่นดูหนังฟังเพลงไม่สนุกร้องไห้ แม้แต่คนทักแชทมายังร้องไห้ เหมือนภายในใจลึกๆไม่ต้องการสังคมแปลกๆ   

เหตุผลที่หยุดรักษาซึมเศร้ารอบ2สืบเนี่ยงมาจากเราไม่ต้องการคุย ไม่ต้องพูดหรือเจอกับใครค่ะ ยิ่งไปหาคือรู้สึกแย่  ที่พิมพ์มาทั้งหมดคืออยากหยุดร้องไห้ หยุดเศร้าจากอาการพวกนี้ และอยากนอนหลับค่ะ

---