เรื่องของคุณ เราได้อ่านผ่านตามาหลายครั้ง  ในหลายกระทู้ ที่คุณไปตอบ  

แต่ละถ้อยคำ  เป็นผลพวงมาจากความคับแค้น  ที่ผู้เป็นน้องชายแท้ๆ ทำไว้  และแม่ก็คอยให้ท้าย  …

คุณ คงอึดอัดคับข้องใจทุกครั้ง  ที่แม่ยังมาขอเงินไปให้น้อง  ทั้งๆที่ตอนนี้ น้องอยู่ในคุก
คุณคงรู้สึกว่า เรื่องนี้ มันยังจะไม่จบไม่สิ้นง่ายๆอีกหรือไง ?

คำถามในใจ ที่คุณถามตัวเองมาตลอด คงประมาณว่า ทำไมแม่ถึงรักน้อง และเข้าข้างน้องได้อย่างไม่ลืมหูลืมตาขนาดนี้

ตอนแรก กระทู้นี้ เราจะผ่านไป ไม่เข้ามาตอบอะไร
แต่ที่เข้ามาตอบ  เพราะเราสะดุดใจ ประโยคเดียว   คือ …

___“ใจหนึ่งก็อยากช่วยแต่พอนึกถึงสิ่งที่น้องทำกับแม่ กับผมแล้วมันงัด ๆ กันอยู่” ___

เราจะมาขยายความส่วนนี้กันนะคะ

คุณโดนทำไว้หนัก  ปกติ จะไม่เผาผีกันเลย ก็ไม่แปลก …  ยิ่งตอนนี้ เขารับกรรมที่ก่อไว้แล้ว

อยู่ในคุก อาหารก็กินแทบไม่ได้  
ข้าวก็แข็ง เพราะใช้เกรดถูกสุด / กับข้าวก็ใช้วิญญาณสัตว์ใส่ไป เนื้อเป็นชิ้นๆอย่าหวังว่าจะได้เห็น เพราะงบต่อหัวมีจำกัด
ที่หลับที่นอน ทั้งร้อน ทั้งแออัด   แถมยังต้องอยู่กับอันธพาล เพื่อนร่วมห้องขัง สารพัดคดี ที่มีนิสัยโหดกว่าฉ้อโกงแน่ๆ …

คนที่เคยสบายอย่างน้องชายคุณ   คงไม่ต่างจากนรกทั้งเป็น
เมื่อแม่ไปเยี่ยม  เสียงคร่ำครวญเดียว ที่แม่ได้ยิน คงจะเป็นคำว่า “อยากตายๆไปให้พ้นๆสภาพนี้”

คำว่า “ใจหนึ่งก็อยากช่วย”  ที่ผุดขึ้นมาในความคิดคุณ  เพราะอะไรคะ ?

จากพฤติกรรมของน้อง  99% คือ ควร ปล่อยให้รับกรรมไป   แต่ทำไมคุณถึงมีความคิดอยากช่วยล่ะ ?
1% นี้ มาจาก  ความกรุณา ในหัวใจคุณ ใช่หรือเปล่า ?

มีเสียงแห่งความดีงาม ที่คอยกระซิบข้างหูคุณ  … ว่า …

1 _ แม่รัก และภูมิใจในตัวคุณ   คุณเป็นลูกชายที่ดี ไม่เคยสร้างภาระให้  พึ่งพาได้เสมอ
แต่ที่ไม่ถาม ว่าคุณลำบากไหม  เพราะในสายตาของแม่ เห็นได้ชัดว่า น้องชายลำบากกว่าคุณมาก  
และท่านก็ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใครอีกแล้ว   เจอคุณทีไร  จึงร้องขอเงินจากคุณให้น้อง

เพื่อ “บรรเทา ทุกข์ใจ จากความสงสารของแม่ที่มีต่อลูกชายคนหนึ่ง”

2 _ ถ้าคุณมีพอ เงินจำนวนนี้ไม่ลำบาก  การให้ไป จะเรียกร้อยยิ้มบนใบหน้าของแม่ขึ้นมาได้ชั่วครู่หนึ่ง
ถ้าลำบาก ก็ไม่จำเป็นต้องให้เต็มจำนวน  ให้สักครึ่งหนึ่ง  เอาไว้ซื้อข้าวซื้อของใช้ สลับกับต้องมีวัน ที่น้องต้องยอมรับ ยอมลำบากบ้าง
ไม่ต้องมีเงินซื้ออาหารพิเศษกินทุกมื้อก็ได้    แต่อย่างน้อย การพยายามช่วยเหลือให้แม่เห็นว่าคุณเองก็เต็มที่แล้ว  แม่ย่อมเข้าใจ
(แม้ปากจะบ่นกระปอดกระแปดต่อไปอีกก็เถอะ)

หรือจะให้เท่าที่คุณไหว จะกี่ร้อยก็ได้  เอาที่คุณเต็มใจ และ  ไม่เดือดร้อน
เพราะหนึ่งมื้อดีๆ ที่น้องได้รับจากเงินที่คุณจุนเจือ   หลังจากกินแย่ๆมานาน  
มันก็เหมือนอาหารทิพย์ปลอบประโลม ความทุกข์ยากที่เจอยาวนาน ในแต่ละวันแล้วล่ะ  
คนที่ต้องทุกข์ทน  และเสียใจกับการกระทำของตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  การได้รับความกรุณา / น้ำใจเล็กๆน้อยๆ
มันจะมีค่า พอๆกับแสงอบอุ่นที่สาดส่องมายังก้นเหว

การให้โอกาส คนเลวได้ เชื่อมั่นในความดีงาม และมีพลังใจในการสำนึกตน  จึงเป็นบุญใหญ่ ที่หาทำได้ยาก
(คนส่วนใหญ่จะไม่อยากทำ และ อาจจะไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำ)

3 _ ถ้าคุณเชื่อคำว่า เจ้ากรรมนายเวร  

ชาตินี้เขาเลวกับคุณ  แต่คุณดีกับเขา
นี่จะเป็นมนต์ขาวที่มีพลานุภาพที่สุด ในการกำจัดปัดเป่า  ความเลวแบบนี้ ออกไปให้พ้นตัว  และคุ้มครองคุณไปได้อีกหลายชาติข้างหน้า
ไม่ต้องมาเจอ คนแบบนี้ สถานการณ์ น่าอึดอัดแบบนี้อีก  


เสียงในหัวทั้งสองฝั่งของคุณ  เสียงไหนดังกว่า  ควรช่วยหรือไม่ควรช่วย ?

ลอง ตรองดูให้ดี   …  ในที่สุดแล้ว ขอให้เลือกทางที่จะทำให้คุณมีความสุขอย่างมั่นคงและยั่งยืนที่สุดนะคะ