“ภาพยนตร์เรื่องนี้ ขออุทิศให้กับเด็กทุกคนบนโลกที่ถูกทำร้ายทั้งทางร่างกายและจิตใจ”



เรื่องราวของหนัง เปิดฉากในเมืองแห่งหนึ่งในยุโรปตะวันออก เมืองที่มีบรรยากาศทึมเทา หมองหม่น ไร้สีเขียวจากต้นไม้ 
ไม่มีแสงตะวันสาดส่อง มีแต่ตึกทรงกล่องสีซีดเรียงที่หน้าตาเหมือนกันตั้งเต็มไปหมด ลิเลียอาศัยอยู่กับแม่ในห้องเช่ากลางเมือง 
เธอมีความฝันที่จะได้ย้ายตามแม่และสามีใหม่ของแม่ไปยังสหรัฐอเมริกา ดินแดนแห่งความหวังและเสรีภาพ 



ลิเลีย เฝ้าฝันถึงช่วงเวลานั้นและบอกใครต่อใครว่าเธอกำลังจะไปมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่าที่นี่มากนัก 
แต่ฝันของเธอไม่เป็นจริง เมื่อแม่ของเธอไม่พาเธอไปด้วย กลับฝากเธอให้อยู่กับป้า 
ที่ภายหลังมาบังคับให้เธอนั้นย้ายออกจากบ้านไปอยู่ห้องเช่าที่เล็กคับแคบกว่าเดิม



ตลอดระยะเวลานั้น ลิเลียรอคอยความหวังอันน้อยนิดที่แม่ของเธอสัญญาว่าจะมารับเพื่อพาเธอไปยังอเมริกา 
แต่การรอคอยนั้นเป็นการรอคอยที่สูญเปล่า ..หนำซ้ำ จดหมายฉบับเดียวที่แม่ของลิเลียส่งมา 
นั่นก็คือจดหมายมายกเลิกการเป็นผู้ปกครองเธอ ... นั่นเท่ากับว่า ลิเลีย ไม่เหลืออะไรแล้วในชีวิต ทุกอย่างพังทลาย



อย่างไรก็ตาม ลิเลีย ยังมีเพื่อนครับ เป็นเด็กชายที่ชื่อว่า โวโลตยา เด็กน้อยที่มีปัญหาทางบ้านเช่นกัน 
โวโลตยา คอยให้กำลังใจ และคอยเป็นห่วงเป็นใยลิเลียอยู่เสมอ 



ภายหลัง ลิเลีย เดินทางไปยังสวีเดน ด้วยความหวังว่าจะมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม แต่ชีวิตเธอยังต้องประสบกับเคราะห์กรรมอีกครั้ง 
เมื่อลิเลียถูกหลอกไปขายเป็นโสเภณีต่างด้าวผิดกฎหมาย เธอถูกบังคับ ทุบตี บังคับขืนใจครั้งแล้วครั้งเล่าจากชายมากหน้าหลายตา 
ไม่มีใครช่วยเธอ ไม่มีโวโลตยาที่คอยให้กำลังใจ... โลกทั้งใบของลิเลีย กลายเป็นนรก ที่แสนโสโครกและต่ำตม
อย่างที่เด็กสาววัย 16 คนนึง ไม่สิ.. ไม่มีมนุษย์คนไหนควรพบเจอ...



Oksana Akinshina ผู้รับบท ลิเลีย และ Artyom Bogucharsky ในบท โวโลตยา แสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ และเข้าถึงอย่างที่สุด 
ผู้ชมอย่างเราเสมือนคนที่คอยดูเหตุการณ์ความเป็นไปของทั้งคู่ โดยที่เอื้อมมือไปช่วยอะไรไม่ได้ ความกดดัน บีบคั้น หดหู่  
ทำให้หนังเรื่องนี้ ผมยกให้เป็นหนังที่หดหู่..และสะท้อนสังคมที่ดีที่สุดในชีวิต เท่าที่เคยชมมาเรื่องนึงเลยทีเดียว



เรามักชอบหนังที่มีตอนจบที่สวยงาม ทุกคนมีความสุข เดินออกจากโรงหนังด้วยรอยยิ้ม
แต่ Lilya 4-ever หนังสวีเดนเรื่องนี้ เป็นตรงข้ามในทุกอย่าง หนังเรื่องนี้เป็นหนังเศร้า หดหู่และรันทดใจ 
เมื่อดูจบ ผมมีคำถามในใจมากมาย ในสังคมที่เราใช้ชีวิตอยู่ตอนนี้ ยังมีเด็กอีกมากมั้ย ที่กำลังมีชีวิตอย่างที่ลิเลีย กำลังประสบอยู่



ปัญหาครอบครัว พ่อแม่ที่ตั้งครรภ์โดยที่ยังไม่พร้อม.. เด็กเหล่านี้จะโตออกมาและต้องรับมือกับสังคมบัดซบได้อย่างไร 
หากไม่มีใครที่คอยช่วยเหลือ ให้คำปรึกษา และแน่นอนว่า หากพวกเขาพบกับคนที่ไม่หวังดี ชีวิตของพวกเขาเหล่านั้นจะต้องเจอกับอะไรบ้าง...



โชคดีเหลือเกิน ว่าชีวิตของลิเลียที่ผมเพิ่งชมจบไป เป็นเพียงแค่ภาพยนตร์เรื่องนึง 
ถ้านางฟ้า มีจริง ผมก็คงจะขอภาวนาว่า อย่าให้มีเด็กคนไหนบนโลกใบนี้ ต้องพบกับชีวิตอย่างที่ลิเลียได้ประสบเลย...

=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร 
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===