รักครั้งแรก

๏ รักครั้งแรกแทรกใส่ใจผสาน   
ช่างหอมหวานยิ่งนักเสน่หา
ยากจะลืมเลือนรัก ในอุรา
  รักเป็นดังแก้วตา ยิ่งกว่าชีวี

๏ รสสัมผัสครั้งแรกเพียงเบาเบา
ยังแนบเนา ฝังจิตไม่คิดหนี
มิอาจลืม รอยรักได้สักที
 ใจยอมเป็นทาสพลี คอยบำเรอ

๏ ใครรู้ตัว คิดว่ามีคนรัก  
ขอจงได้ประจักษ์ รับรู้เสมอ
รักทั้งสร้าง ล้างโลกแล้วแต่เจอ
 เช่นฉันหากขาดเธอ อาจต้องตาย

๏ รักครั้งแรกแปลกที่คอยห่วงหา
ได้เห็นหน้า มีสุขทุกข์สลาย
อยากให้เขามั่นรัก จนชีพวาย
 ฉันพร้อมจะมอบกาย และใจเอย ๚ะ๛



            ชั่วนิจนิรันดร

๏ ฉันรักเธอเทียบกับดวงชีวิต
  ตราบชั่วนิจ คิดเป็นอนุสรณ์
 ถึงห่างไกล ใจก็หวงห่วงนิวรณ์
แม้ม้วยมรณ์ ไม่ลืมรักที่มี

๏ รักฉันมั่นดั่งตะวัน รักฟากฟ้า
  หมู่มัจฉา รักน้ำไม่หน่ายหนี
 เหมือนกับแหวนแสนรักแก้วมณี
ขุนคีรี สวาทพื้นดินนานวัน

๏ มากมายราวกับห้วง มหรรณพ
  มิรู้จบ ดังกับมีทำนบกั้น
 ยืนยงดั่งสิงขร ที่ซ้อนกัน
ซื่อสัตย์ดั่งตะวัน มั่นคงนภา

๏ ฉันรักเธอไม่ลวงให้ลุ่มหลง
  ใจฉันนั้นมั่นคงเสน่หา
 เห็นใจเถิด ขอไว้ให้สัญญา
ฉันจะบูชา  ชั่วนิจนิรันดร ๚ะ๛


.