ปีนี้เราอายุ 27 ปี เมื่อมีนาคมปีที่แล้วเราตัดสินใจเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันได้ 7 ปี ลง เลิกกันด้วยความเข้าใจ ทุกวันนี้ยังเป็นที่ปรึกษาด้านความรักและชีวิตให้กันยังหวังดีต่อกันเสมอค่ะ 

                  และเมื่อความรักครั้งนั้นของเราจบลง เราก็ใช้ชีวิตแบบปกติเรื่อยมา ดูหนัง เล่นเกมส์ คุยกับเพื่อน จนถึงสิงหาคมปีที่แล้วเราได้รู้จักคนๆนึงที่เข้ามาสอนอะไรในชีวิตหลายๆอย่าง เขาเด็กกว่าเรา 4 ปี กำลังจบมหาลัยและกำลังจะทำงานสร้างอนาคต อนาคตที่เขาบอกว่าจะมีเราร่วมอยู่ด้วย ทุกคนเชื่อไหมว่ามันทำให้เราเปิดใจอีกครั้ง ทำให้เรามองเขาว่ามีความคิดที่โตกว่าอายุ จนเราลืมไปว่าเขาก็แค่เด็กผู้ชายคนนึงที่ยังต้องเจอคนอีกมายมาย ยังต้องใช้ชีวิตเที่ยวเล่นให้คุ้ม จนวันที่เลิกกัน เชื่อไหมว่าเราแทบบ้า เจ็บกว่าตอนเลิกกันแฟนเก่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า อนาคตที่เราวางกันไว้มันพังทลาย สิ่งที่เราทุ่มเทไปทั้งหมดมันศูนย์เปล่า มันต่างกับเขาที่เริ่มใหม่อย่างง่ายดาย เขาบล็อกเราทุกช่องทาง ตอนก้าวขาออกจากบ้านเขาไม่แม้แต่จะหันมามอง 

                  เรารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามาก ทำไมนะทำไมมันจบลงแบบง่ายดายเหลือเกิน ทำไมถึงลืมสัญญาที่เคยไว้ให้กัน ทำไมถึงจากไปแบบง่ายดาย แล้วเราล่ะ เราที่แก่ขึ้นทุกปี เราคนที่เขาไม่เคยอวดในโซเชี่ยล คนที่ยอมให้อภัยเขาทุกๆเรื่องไม่ว่าเขาจะโกหกอะไรมากมายเราก็พร้อมจะให้อภัย คนที่เขาบอกว่าอยากสร้างอนาคตด้วยกัน อยากมีลูกด้วยกัน คบกันถึงสองปีจะแต่งงานกัน ทำไมวันนี้ถึงทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ 

                  

                  อนาคตที่สดใสของเขากำลังเริ่ม ส่วนของเรามันพังทลายไปหมด ภาพที่เคยใช้เวลาด้วยกันมันวนเวียนในหัว คำสัญญาที่เคยให้กันมันยังดังอยู่ในหัวเราตลอด 

                  ขอกำลังใจให้เราในวันที่แตกสลายด้วยนะคะ มันทรมานมากๆ ไม่ว่าจะกิน นอน ทำงาน มันยากไปหมด ไม่มีวันไหนที่เราไม่ร้องไห้ ไม่มีวันไหนที่เรานอนหลับสนิท ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเขาเลยค่ะ