เรื่องเพิ่งเกิดวันนี้เลยค่ะ 3/7/66 วันนี้เรามีเรียนคณิตคาบเช้า เเล้วปกติเราจะนอนช้านอนเร็วเราก็ง่วงอยู่ดีค่ะ มันเพลียตลอดเวลา ไม่รู้จะเเก้ตรงนี้ยังไงเลยค่ะ🥹 พอถึงคาบเขา เขาก็เฉลยการบ้าน พอเขาเฉลยไปได้ข้อนึงเราก็เริ่มเบื่อ ๆเพลียเหมือนจะง่วงก็เลยเผลอไปเขียนโต๊ะเรียน(สีขาว)เเก้ง่วง (ปกติเราจะชอบหยิกตัวเองไม่ก้เกาเเขนตัวเองเล่น ๆ ไม่ให้ง่วง) เเต่โต๊ะนั้นมันก็มีรอยขีดเขียนอยู่เเล้วค่ะ เราใช้ปากกาเเดงวาดเป็นวงกลมเฉย ๆ เพราะยังไงเดี๋ยวเราก็ลบออกเพราะมันเปื้อน เขาก็พูดเเบบเสียงดังเเล้วเพื่อนเราทั้งห้องก็คือเงียบเลยค่ะ ละเขาก็พูดมาว่าเขียนโต๊ะทำไม  เเล้วก็ติเราว่าเรา อันนี้เราก็พอเข้าใจค่ะว่าเขียนโต๊ะมันไม่ดี เเต่เราเเค่รู้สึกไม่ค่อยโอเคที่ประโยคเขาหลัง ๆ ก็เหมือนจะพูดให้เพื่อนตลกเเบบ เขาบอกประมาณลองเอาปากกาไปเขียนรถพ่อคุณสิ อย่างงู้นอย่างงี้ละก็มาถามเราประมาณที่บ้านเขียนไปเยอะเเค่ไหนเเล้ว ละเขาก็บอกเดี๋ยวให้ปากกาไปเขียนรถพ่อคุณ ถ้าเขียนได้เยอะจะให้ตังค์ 500 ไม่ก็ 1000 ละเพื่อน ๆ ก็หัวเราะ เเต่ใจเรารู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่อ่ะค่ะมันไม่ได้รู้สึกตลก เรารู้สึกอายทุก ๆ คนมากกว่า+กับเป็นคนที่ขี้อายมาก ๆ อยู่เเล้ว ขนาดเรียนกับเขาจบคาบไปกินข้าว เพื่อนเราไม่มีใครพูดเรื่องนี้หรอกเเต่ใจเราเเบบมันสลายอ่ะมันอายสุด ๆ เเต่เราเป็นเเค่เด็กม.3 เราอาจจะยังไม่มีวุฒิภาวะด้านความคิดขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ให้คำเเนะนำเราได้นะคะเเต่ขออย่าติเราเเรงนะคะใจเราก็เเค่นี้🤏🏻🤏🏻🥹🥹😭😭😭