รู้สึกเศร้าวิตก​กังวลบ่อยๆเพราะคนในครอบครัววันนี้ก็เป็นอีกวันที่รู้สึกแบบนี้(น้า)​เราชอบแซะเราบ่อยไม่รู้ว่าเป็นอะไรนักหนาจนบางทีเรารำคาญกลัวที่จะเผชิญ​หน้ากับเขาเพราะไม่อยากได้ยินคำพูดแย่ๆเขาชอบพูดจาหยาบคาย​ใส่แบบอ้อมๆประมาณ​ว่าแซะนั่นแหละ​แล้วบางครั้งก็เป็นอะไรก็ไม่รู้ชอบมองหรือจ้องเราด้วยสีหน้านิ่งๆบางครั้งก็เห็นเขาเบะปากชอบทำให้เรารู้สึกไม่ดีบ่อยมากแต่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยต้องเจอกันทุกวัน บางทีก็งงเขาชอบทำตัวเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเราระแวง บางครั้งก็ให้คำปรึกษา​กับเราแต่ดูเหมือน​ไม่ค่อยจะเต็มใจ เราเริ่มไม่ค่อยไว้ใจหรือใกล้ชิดเขาน้อยลงเขาก็เริ่มแซะ เวลาเราแสดงออกว่าชอบใครหรือมีความมั่นใจเขาจะดูไม่ชอบใจ ชอบพูดคำว่า ลอยๆ บางครั้งก็พูดว่า อิดอก เรางงกับเขามากว่าเป็นอะไรมากไหมพยายามจะไม่อะไรเขาก็ไม่หยุดยุ่งกับเราเลย

ส่วนน้าอีกคนนึงก็เป็นเหมือนกันถ้าอยู่กับเราสองคนจะไม่ค่อยอะไรกับเรามากหรอกแต่พอได้มาอยู่รวมกันเขาจะจับกลุ่มกันอยู่สองคนนินทาเราแซะเราต่างๆนาๆน้าคนนี้ชอบพูดจาดูถูกเราพูดแรงมากเหมือนเราไม่ใช่คนในครอบครัว​อย่างงั้นแหละชอบคิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าใครในบรรดาพี่น้องชอบคิดว่าตัวเองดีที่สุดเราก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงหรือเคยมีปมอะไรแต่ทำไมต้องมาลงที่เราทั้งๆที่เราเป็นหลานเรารู้สึกไม่ดีเลยเวลาเจอพวกเขาเราระแวงไปหมดกลัวจะโดนพูดจาไม่ดีใส่หรือคำพูดของเขาที่ทำให้เราหมดความมั่นใจคืออยู่ใกล้เมื่อไหร่ความมั่นใจคือลดลงโดยอัตโนมัติ​บางทีเหมือนโดนดูดพลังงานอ่ะรู้สึกท้อและแย่มากๆ ไม่เคยมีเซฟโซนเลยจริงๆมีแค่ตัวเองนี่แหละ​ เขาจะรู้ไหมพวกเขานั่นแหละ​ตัวการที่เป็นฝันร้ายของเรา เราเป็นแบบนี้ก็เพราะเขาเรารู้ว่าเรามันอ่อนแอแต่มันไม่ไหวจริงๆมันมีอีกหลายอย่างมากๆกับการกระทำ​ของพวกเขาจนทำให้เราเป็นคนคิดมากขี้ระแวงไม่มีความมั่นใจเขาชอบที่เราเป็นแบบนี้เพราะพวกเขามีปมไม่มีความสุขเลยต้องกดคนอื่นหรือทำให้คนอื่นรู้สึกแย่เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีแต่มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ