Chalun Ch

                บทนำ

สามเดือนแล้วที่ฉันลาออกจากงานประจำเพราะเบื่อกับเพื่อนร่วมงานมาก ๆ จะว่าไปไม่ว่าที่ไหน ๆ ฉันก็เบื่อหมดนั่นแหละ ทำงานแต่ละที่ไม่ทนเลยสักที่ ดีที่ว่าครอบครัวไม่กดดันจึงทำให้ฉันไม่กดดันไปด้วย ค่อย ๆ หางานที่ใช่ไปสักวันคงเจอสักที่ 

ระหว่างที่ว่างงานอยู่ก็ไม่ได้ออกไปไหนฉันหมกตัวอยู่แต่ในบ้านในห้องนอนของตนเอง มีโทรศัพท์ โน้ตบุ๊คและโซเชียลเป็นเพื่อนคลายเหงา สมัครงานผ่านเว็บไซต์จัดหางานแบบหว่านแห กะว่าที่ไหนเรียกก่อนก็จะไปที่นั่นแบบไม่ลังเล ส่วนเรื่องทำได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที 

จะว่าไปฉันก็เริ่มเหงาขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ วัน ๆ อยู่แต่ในห้องกรอบสี่เหลี่ยม เพราะตกงานจึงไม่อยากทำตัวเป็นภาระใคร แม้ครอบครัวจะเข้าใจ ทว่าฉันก็อยู่แบบคนเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่ผลาญเงินเก็บของตนเองที่พอเหลืออยู่ ประหยัดใช้เท่าที่จำเป็นให้มากที่สุด

ฉันนอนกลิ้งเกลือกไปมาบนเตียงคิงไซส์แบบเซ็ง ๆ ข้าง ๆ มีซองขนมสองสามอย่างวางอยู่ บนหัวเตียงมีแก้วน้ำที่สามารถกักเก็บความเย็นวางอยู่ ฉันเตรียมพร้อมทุกอย่างในแต่ละวันเป็นอย่างดีเพราะกะจะไม่ออกจากห้องนอกจากออกไปทานข้าว ในมือถือโทรศัพท์เขี่ยไปมาด้วยอาการเบื่อหน่าย

ตุบ!!! 

โอ้ย!!!!

โทรศัพท์มือถือหล่นใส่หน้าของฉันเข้าอย่างจัง มันโดนปากกับสันจมูกความเจ็บปวดไม่ต้องบรรยาย ฉันซูดปากและยกมืขึ้นมาลูบ ๆ วน ๆ บริเวณที่เจ็บเพื่อบรรเทาอาการ 

"บ้าเอ้ย โอย" ฉันบ่นก็ได้เท่านี้แหละเพราะไม่รู้จะโทษใคร ก็ทำตัวเองทั้งนั้น พอหายเจ็บฉันเปิดดูเฟซบุ๊กเลื่อนหน้าฟีดดูผู้คนในโลกออนไลน์อย่างไม่ใส่ใจมากนัก จนไปสะดุดตาเข้ากับโพร์ไฟล์ของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่ฉันรู้จัก ไม่มากก็ถือว่าไม่น้อยล่ะ ทำให้นึกถึงคำเชิญชวนของเธอได้

'ลองสมัครเล่นเว็บบอร์ดนี้ดูสิ สนุกนะ มีข่าวสารสาระกว่าไอ้นี่เป็นไหน ๆ' ไม่พูดเท่านั้นคนที่ภูมิใจเสนอยังโชว์เว็บบอร์ดที่ว่าให้ดูด้วย

'สมัครยากมั้ย' ฉันถามอย่างไม่ค่อยใส่ใจ แค่ถามไปอย่างนั้นพอให้คนตั้งใจแนะนำไม่เสียใจ

'ไม่ยาก ลองดู พี่ก็เล่น แค่เข้าไปหาอ่านอะไรเพลิน ๆ น่ะ ไม่ค่อยตั้งกระทู้ มีให้เลือกอ่านตั้งหลายหมวดหมู่นะ' คนแนะนำยังคงเต็มใจนำเสนออย่างไม่ยอมแพ้ คล้ายจะให้ฉันสมัครเล่นตอนนี้เดี๋ยวนี้

'เคพี่ เดี๋ยวหนูลองดู' ฉันสามารถตัดบทหนีจากเรื่องนี้ได้ 

ฉันนึกถึงคำพูดของเพื่อนร่วมงานที่ทำงานเก่าขึ้นมาได้ เพราะเห็นเขาอยู่หน้าฟีดข่าวของเฟซบุ๊ก เจ้าหล่อนลงรูปที่เพิ่งไปเที่ยวทางเหนือมา

ฉันยิ้มบางเนื่องจากนึกอะไร ๆ แก้เซ็งออกแล้ว...

ในเมื่อวัน ๆ ส่องแต่เฟซบุ๊กเอย อีจีเอย ไลน์เอย หรือไม่ก็เป็นแอพพลิเคชั่นที่เพิ่งดังกระหึ่มอย่างติ๊กต๊อก ฉันล้วนแต่สมัครเป็นสมาชิกไว้หมดแล้ว ลองสมัครเล่นเว็บบอร์ดดูจะเป็นไรไป ว่าแล้วฉันก็เริ่มลงมือสมัครในเดี๋ยวนั้นเลย



จบบทนำ