สวัสดีค่าาทุกคนที่ผ่านเข้ามาอ่านกระทู้นี้ กระทู้เป็นการเล่าเรื่องราวประสบการณ์ที่เราเจอมาตั้งแต่เด็ก จนปัจจุบัน แค่อยากมาเล่าให้ฟังและระบายด้วยละมั้ง5555 เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลย เจ้าของกระทู้เป็นผู้หญิงที่อายุ20ต้นๆ เเต่ก็ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมายอยู่ และพร้อมจะเจอปัญหาในวันข้างหน้า!!(ไม่ไหวบอกไหว555) เริ่มเลอออ เจ้าของกระทู้ ตอนเด็กเป็นคนที่ชอบเล่นกีฬามาก โดยเฉพาะกีฬาเปตอง ฉันเคยไปแข่งด้วยแหละแก ตอนป.3อะ เกร๋ๆ~ แต่พอขึ้นป.4 เปตองมีคนแข่งแล้ว ฉันน้อยใจอะ ฉันเป็นแชมป์หลายสมัยมากเลย ฉันโมโหเลยไปลงเตะฟุตบอล แต่เตะไม่เป็นนะ55555 แต่ก็มีการซ้อม แล้วฉันรู้สึกว่า เห้ยมันปังปุริเย่อะ ผู้หญิงเตะบอล และตอนไปซ้อมก็จะมีแต่เด็กผู้ชาย รุ่นพี่อะไรงี้ แล้วเรื่องแรกเลย เหตุเกิดจากฉันเอาแต่ไปเตะบอลกับเด็กผู้ชาย เพื่อนผู้หญิงในห้องพากันไม่ชอบฉันอะ ด้วยความที่เด็กมาก อาจจะไม่มีความคิดขนาดนั้น แต่พวกนั้นแกล้งฉัน บูลลี่ฉันเลยนะ ว่าแบบอยากอยู่กับผู้ชาย ทิ้งเพื่อนบลาๆ นั่นฉันอยู่ป.4 เองนะแต่ฉันก็ผ่านมาได้ไงไม่รู้5555 มันเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตฉันละกัน ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเด็กๆ แต่จริงแล้วฉันคิดมากอยู่นะ พอมอต้น ฉันสอบเข้าโรงเรียนกีฬา เตะบอลแมนๆ55555 ฉันติดด้วย ประเด็นคือแอบไปสอบไง พ่อไม่ชอบสิ่งที่ฉันทำอยู่ เพราะนี่ออกไปเตะบอล บ้านช่องไม่อยู่ ดูบอลดึกดื่น(เด็กประถมเชียร์บอลอะ งงปะ5555) คือคลั่งจริงๆ ทุกวันนี้ก็เชียร์ทีมเดิม ได้แชมป์สักทีขอร้อง หยอกกกๆๆ เอ่อนั้นแหละ พ่อแม่ไม่สนับสนุน แต่พอสอบติดฉันก็ต้องบอกอยู่ดี เพราะไม่มีคนจ่ายค่าเทอมให้ แล้วเขาแบบไม่ชอบอะ เขาบอกว่ามันไม่รุ่ง จะทำมาหากินอะไร ถ้าไม่ได้เก่งจริงไปไม่รอดหรอก เขาเลยให้ฉันอะ เรียนโรงเรียนประจำจังหวัดโดยที่บอกว่าจะเพิ่มค่าขนมให้ ให้เชื่อฟังละฉันก็ไม่ได้เห็นแก่กินไง แต่ยอมเพราะเป็นเด็กเชื่อฟัง5555 พอฉันเข้ามอต้นอะ ฉันก็มีเพื่อนเยอะอยู่นะ เพื่อนผู้หญิงอะไรงี้แรกๆฉันก็ตามเขาไป ทำตามเขาอะ ถักเปีย แต่งหน้า พับกระโปรง นั่งส่องรุ่นพี่หล่อๆ แต่รู้สึกฉันไม่ใช่ตัวเองอะ เลยมาตีสนิทกับเพื่อนผู้ชายแล้วก็ไปเตะบอลกับเพื่อน นั่นแหละทางของผมเลย5555 แล้วฉันสบายใจที่ได้อยู่กับเพื่อนผู้ชายนะ แมนๆคุยกัน เตะบอล กินข้าวไว ไม่ลีลา มีไรคุยกันตรงๆ แต่ก็นั่นแหละ เหมือนเดิมเลย ฉันโดนผู้หญิงพวกนั้นไม่ชอบอีก ไม่ต้องเดาว่าเพราะอะไร ฉันพยายามบอกเหตุผลเพื่อนผู้หญิงไปว่า ฉันอยากมีชีวิตแบบนี้ ไม่อยากทำตามใคร ฉันชอบเตะบอล แต่เพื่อนพวกนั้นบอก ฉันอ่อยผู้ชาย เป็นเจ้ามารยา เป็นนางร้ายนางมาร อยากอยู่แต่กับผู้ชาย พอฉันรู้ว่าเขาคิดแบบนั้น ฉันหมดคำสิเว้าอะ ปล่อยตามเลย แต่มันหนักตรงโดยแกล้งไม่หยุดเพราะมีเพื่อนผู้หญิงมันชอบผู้ชายในกลุ่มเพื่อนฉัน (กลุ่มเพื่อนสนิทฉันมี5คน ชายแท้100%มั้ง แล้วหน้าหล่อๆกันทั้งนั้น สนิทกันเพราะติดเกม เตะบอล เชียร์ทีมเดียวกันนี่แหละเพื่อนแท้5555) เพื่อนผู้หญิงมันชอบคนในกลุ่มฉัน แล้วไอคนในกลุ่มก็ไปไหนกับฉันบ่อยๆ เอ่อ ฉันโดนเกลียดไปใหญ่เลย ฉันห่างละนะ แต่คือเพื่อนผู้ชายบอกไม่ต้องห่าง เพราะไม่ได้ชอบคนนั้นรำคาญด้วยเลยให้ฉันคอยช่วยกันทางให้ แต่ฉันคือแพะรับบาปไงแก แง ฉันทำอะไรผิด งงนะ5555 ฉันโดนแกล้งหนักจนไม่ไปเรียนอะ หนักจริงๆ ถึงฉันมีเพื่อนตอนนั้น แต่ฉันก็ทนคำพูดคนอื่นไม่ได้อะ ตอนนั้นคือจิตตกมาก ฉันเลยเรียนม.1 ปีเดียวละย้ายออกมาเรียนที่ใหม่ แต่โรงเรียนใหม่คือโหดกว่าที่เก่ามากกก 1000000%เเล้วก็เรื่องยังไม่ถึงครึ่งเลย แต่ไว้มาต่อนะ วันนี้เจ้าของกระทู้ปวดหลังมาก ขอไปนวดแปป
ประสบการณ์ชีวิตแบบอีหยังวะ ? ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะคนอื่นหรือเพราะตัวเรา?