รู้สึกว่าตัวเองเก็บเอาคำพูดเอาทุกอย่างมาคิดมากเกินไปจนรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยมาก ผมอายุ15ปี มีความคิดฆตต.ตั้งเเต่ป.6ตอนนี้คิดจนเป็นเรื่องปกติ ถึงจะเคยลองบ้างเเล้ว เเต่ไม่เคยตายสักที อยู่โรงเรียน ผมเป็นคนคนหนึ่งที่เรียกว่าเป็นตัวตลกได้เลยครับ ผมเป็นคนหัวเราะง่ายอยู่กับเพื่อนเเล้วไม่มีความคิดที่อยากตายเลย เเต่ก็มีบ้างบางครั้ง เเต่พอกลับจากโรงเรียน ผมจะอยู่เเค่ในห้องครับ บางทีนอนไปก็ร้องไห้ บางทีก็อยากจะหายไปให้มันพ้นๆ คำพูดคนรอบตัวอะไรเล็กๆน้อยผมเก็บเอามาคิดทุกอย่าง ถึงไม่อยากจะคิดเเต่มันก็คิดขึ้นมาเอง บางครั้งก็ทำร้ายตัวเอง เเต่ผมทำเเล้วรู้สึกดีขึ้นครับ บางครั้งก็ร้องไห้จนหายใจไม่ออก นั่งทุบหน้าอกตัวเองอยู่ในห้อง ไม่ได้อยากเป็นเเบบนี้เลยครับ เลยคิดว่าถ้าหายไปมันคงจะดีที่สุด คนที่บ้านไม่ต้องมีภาระ ไม่ต้องคอยบ่น คอยด่า ไม่ต้องเลี้ยงดู ผมเองก็ไม่ต้องคิดอะไรอีก ไม่ต้องเจ็บปวด ไม่ต้องทำร้ายตัวเอง ไม่ต้องโดนด่าว่าเรียกร้องความสนใจ  ผมคิดว่าถ้าจบชีวิตไว้เเค่นี้ มันจะหยุดทุกอย่างได้ครับ