หลายๆคนคงชอบมาโรงเรียนเพราะชอบมาเจอเพื่อนหรือเรียนวิชาที่ตัวเองชอบ แต่สำหรับเรา มันไม่ใช่เลยตั้งแต่ได้แยกห้องกับเพื่อนสนิทเราเครียดมากไม่มีคนคอยคุยด้วยหรือเป็นที่พึ่งทางใจของเราเอง เรามีเพื่อนสนิทที่น่ารักมากๆเข้าใจเราทุกอย่าง ไลฟสไตล์เหมือนกันมันอบอุ่นมากมีสุขมากในระยะเวลาแค่1ปี แต่เพื่อนเป็นคนเงียบๆ พอเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันเลยเกิดความห่างเหิน เราเป็นคนชอบพูดชอบระบาย แต่เกิดว่าเพื่อนใหม่เราเค้าไม่ชอบพูดเราอึดอัดอยากถามอะไรก็กลัวอยู่ในใจจนเราเครียดเพราะจะปรึกษาใครเรื่องงานไม่ได้เลยมันเลยกลายเป็นความเครียดที่โดดเดี่ยวเรากลับห้องมาร้องไห้ทุกวัน ไม่อยากตื่นไปรร.ไม่อยากคุยกับใคร ถ้าเลือกได้เราคงจะตายไปแล้วเพราะเหตุผลแค่นี้ ที่มันไม่แค่นี้สำหรับเราเลยแม้แต่นิดเดียว