ถึงฟ้าจะกั้นจบสอง

“ถ้าคุณคิดว่าเรื่องนี้มันแปลก ไม่เป็นไรนะ ผมจะหาคนใหม่ที่คิดว่าเรื่องนี้ไม่แปลกมาทำหน้าที่แทนคุณเอง โอเคไหมคุณสังเวียน”

ท่านชูเกียรติพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่แฝงการประชดประชันใดทั้งสิ้น แต่บอกตรงๆว่าท่านประสงค์จะทำอย่างนั้น

นายสังเวียนหน้าหดเหลือสองนิ้ว รีบลนลานพูดทันที

“ไม่แปลกหรอกครับ ผมจะทำให้เสร็จสรรพในสิบนาทีนี้” 

“ดี ผมคงไม่ต้องโทรกลับไป check นะ อีกสิบนาทีให้หลัง” ท่านชูเกียรติพูดอย่างเคร่งขรึม แต่แอบกลั้นหัวเราะ

ท่านไม่ใจร้ายขนาดไล่ใครออกได้เพราะสาเหตุนี้ แต่คงอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยแกล้งนายสังเวียนเล่นๆ

นายสังเวียนรีบมาอุ้มสุนัขที่ชื่อกะทิทันที แม้มันจะเป็นหมาพันธุ์ทางที่ตัวไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็ดูตลกในสายตาคนมองอยู่ดีเวลาถูกอุ้ม แล้วหันไปร้องบอกเหล่ารปภ

“นี่พ่อรูปหล่อทั้งหลาย รีบเอาหมาแมวขึ้นรถให้หมดที ขืนชักช้าบรรลัย แน่แต่ถ้าช่วยกันเร็วๆคุณคริสตี้ของฉันบอกให้ได้ยินแล้วใช่ไหม ว่าให้ค่าจ้างสามแสน”

ลำพังได้เงินเดือนขึ้นเท่าตัว เหล่าพี่ยามก็ลิงโลดแทบจะบ้าตาย ในเมื่อมีตั้งรางวัลสูงขนาดนี้ มีหรือพวกเขาจะอยู่เฉย

“เฮ้ย พาลูกสาวลูกชายคุณปิยะไปขึ้นรถ” หัวหน้ารปภออกคำสั่งอย่างเต็มสมรรถนะ เพราะตอนนี้ประจักษ์แล้วว่าปิยะสรมีความสำคัญแค่ไหน

“ใครอยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไร เรียกมาช่วยกันให้หมด”

ไม่ถึงห้านาที ทั้งหมาและแมวก็หมดโรงงาน แล้วรถตู้คันนั้นก็ขับบึ่งออกไปทันที จุดมุ่งหมายคือโรงพยาบาลสัตว์ ก่อนจะไปส่งต่อที่บ้านเจ้านายสาว