คือเราไม่มีเพื่อนที่สนิทกัน จะมีก็แต่เพื่อนที่เห็นค่าเราเมื่อเราจำเป็นและมักจะเห็นค่าเราเป็นคนสุดท้าย เช่น
เวลาที่เค้าชวนเพื่อนในกลุ่มแล้วไม่มีใครไปก็จะชวนเราไป ซึ่งเราก็พาไปทั้งๆที่เราไม่ได้ปวดหรืออยากเข้าห้องน้ำเลย
เวลาที่อยากกินอะไรแล้วเพื่อนในกลุ่มไม่ไปก็ชวนเรา
เวลาเลิกเรียนไม่มีคนนั่งด้วยก็มานั่งกับเราหรือชวนเรานั่งเป็นเพื่อน
เวลามาเช้าๆแล้วเพื่อนในกลุ่มยังไม่มาก็จะมาหาเรา แต่เพื่อนในกลุ่มมาก็ทิ้งเราให้อยู่คนเดียว
เวลาน้ำมันหมดกลางทางก็โทรมาหาเราให้เราช่วย เรารีบไปช่วยตั้งแต่วางสายแรกที่เค้าโทรมาทั้งไปซื้อน้ำมันมาให้ ทั้งออกค่าน้ำมันให้ก่อน
แต่พอเรามีปัญหากลับพึ่งใครไม่ได้สักคน ตอนเราเป็น ปจด เราแค่ให้พาไปซื้อกลับไม่มีใครสักคนที่พาเราไป เข้าห้องน้ำก็คนเดียวตลอด ทุกครั้งที่เราเดินตามกลุ่มเค้าไปมักเป็นคนสุดท้ายของกลุ่มเสมอ ตอนเพื่อนเป็น ปจด มันชวนเราไปไหนเราก็ไปด้วยหมด ไม่ว่าจะไปซื้อผ้าอนามัยหรือไปเอายาแก้ปวดที่ห้องพยาบาล มันลืมโทรศัพไว้ในห้องก็เป็นเราที่วิ่งไปกับมันเพื่อไปเอากุญแจกลับครู เราเป็นคนที่เต็ม100 กับเพื่อนเสมอ แต่ทำไมเรากลับไม่เคยได้อะไรกลับมาเลยสักอย่าง หรือเราควรจะใจร้ายใส่พวกเค้าบ้าง หรือเราต้องเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้างหรอถึงจะอยู่รอดในสังคมโรงเรียน