เป็นคนนึงที่เป็นโรคซึมเศร้ามาตั้งเเต่อายุ15จนตอนนี้18เเล้วก็ยังไม่หายดี พอ18เเล้วต้องออกไปอยู่คนเดียวเจอสังคมใหม่ๆสิ่งใหม่ๆ เดือนพฤษภาคมเริ่มเรียนเเล้วค่ะเราได้ไปอยู่หอในกับคนอื่นๆห้องนอนรวม เราไม่คุ้นชินกับสถานที่กับผู้คนตอนนั้นเอาเเต่ร้องไห้เเทบไม่ได้นอนพอเรียนไปสักพักก็ได้เวลากลับบ้านเราเลยตัดสินใจเรียนออนไลน์สักพักเเล้วค่อยติวเข้มอีกทีประมาณ2อาทิตย์ส่วนตอนนี้คือยังอยู่บ้านนะคะ เเต่อีกวันเดียวก็ต้องออกไปอยู่อีกเเล้ว เเต่รู้สึกไม่อยากไปมากๆ เราสบายใจกับที่นี่มากๆเราดาวน์จนนอนไม่หลับมาคืนนึงเเล้วค่ะจนตอนนี้เอง  อยากเเก้อาการนี้มากเลยค่ะ พยายามคิดบวกว่าหาประสบการณ์นะจะได้รู้จักการเติบโต เเต่ก็คิดไม่ได้นาน บางทีคิดร้ายๆกับตัวเอง ช่วงนี้ต่อสู้กับใจตัวเองหนักจนหมดไฟเเล้วค่ะ

อีกเรื่องคือเราเรียนสายนี้ทั้งที่เราเองไม่ได้อยากเรียนขนาดนั้นยิ่งทำให้เราหมดเเพชชั่น
ที่เรียนก็เพราะอยากเเบ่งเบาภาระ อยากสู้กับใจตอนนี้ให้ได้มากเลยไม่อยากให้คนในครอบครัวเหนื่อยยิ่งกว่านี้
ปล.(เราเรียนผู้ช่วยพยาบาลนะคะสามารถเรียนภาคออนไลน์ก่อนไปติวเข้มเเล้วฝึกงานได้)