คือฟิสิกส์เราก็พัฒนากันมาไม่กี่ร้อยปีนี้เองซึ่งเมื่อเทียบกับเวลาของจักรวาลแล้วถือว่าสั้นมาก ๆ ๆ ๆ   การสังเกต การทดลอง ปรากฏการณ์ต่าง ๆ ในห้วงอวกาศ แรงต่าง ๆ ในจักรวาล ก็เป็นผลจากช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ร้อยปี  กฎหรือทฤษฎีต่าง ๆ ก็พัฒนาจากการทดลองการสังเกตในช่วงเวลานี้ 

เปรียบเหมือนสปริงขนาดใหญ่โต ยาวมาก ยาวสัก 100 เมตรเมื่อยืดสุด ๆ   ตอนนี้มันกำลังเริ่มยืดไปได้สัก 1 เซ็นติเมตร แทบจะยังไม่เกิดแรงสปริงมากมาย ทฤษฎีการอธิบายการยืดตัวของสปริงในช่วงเริ่มต้น 1 เซ็นติเมตรนี้ อาจใช้อธิบายได้ต่อไปอีกสัก 5 เซ็น หลังจาก 5 เซ็นไปแล้วอาจเริ่มอธิบายไม่ได้ละ ยิ่งที่ตอนยืดสุด ๆ ที่ 100 เมตรก็จะคนละเรื่องเลย 

จักรวาลที่เราเห็นที่เราสังเกต เราวัด และสร้างทฤษฎีขึ้นมาก็เหมือนกับการอธิบายสปริงในช่วง 1 เซ็นติเมตรแรกนี้  หลัง 5 เซ็นไปแล้วเรายังไม่เคยเห็นว่ามันจะเป็นอย่างไร  จักรวาลหลังจากนี้อีก 1000 ล้านปี ค่าคงที่ต่าง ๆ (ค่าคงที่นิจโน้มถ่วง ต่าคงที่แพลงค์ .......) อาจจะใช้ไม่ได้ อาจจะไม่ใช่ตัวเดิมแล้ว  การบิดเบี้ยวของกาลอวกาศก็อาจจะไม่ใช่รูปแบบปัจจุบัน สมการสมพัทธภาพทั่วไปก็จะใช้งานไม่ได้ในตอนนั้น

คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นไหมครับ